خانواده

بسمه تعالی شأنه
بعضی از دوستان از اینجانب تقاضا کردند کتابی ساده و همگانی که مشتمل بر دروس اخلاق اسلامی و رهنمای قسمتهایی از آیین زندگی باشد بنویسم، تا مورد استفاده غالب طبقات قرار گیرد. پس از گذشت مدتی آنچه به نظرم رسید که در این کار برای خودم بی تکلیف و برای خوانندگان سودمندتر باشد؛ این بود که مقداری از آیات قرآن کریم و احادیث پیغمبر و ائمه دین سلام الله علیهم اجمعین را با ترجمه تقریبی آنها به فارسی، جمع و تألیف نمایم تا به توفیق خداوند متعال خوانندگان محترم چون مستقیماً با کلمات وحی و عبارات و نصوص منقوله از ذوات مقدسه پیغمبر و ائمه دین (علیهم السلام) رو به رو می گردند، درس بهتری فراگیرند و استفاده بیشتری بنمایند و لذا به نوشتن این تألیف پرداختم و آن را آیین زندگی و درسهای اخلاقی اسلامی نام نهادم. و لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم.
(1) مؤلف در این کتاب در نظم و تربیت مطالب و هم در نقل آیات و روایات به هیچ وجه نظری خاص نداشته؛ فقط هر موضوع و مطلبی که متناسب با هدف و غرض از تألیف این کتاب بوده و به تدریج به خاطرش می آمده با ذکر مدارکی نوشته است تا برای تنظیم و ترتیب مطالب و یا ذکر مدارک به زحمت نیفتاده باشد.
(2) در مطالب کتاب راجع به هر موضوع، تمام آیات و روایات استقصاء نشده است؛ بلکه راجع به هر مطلبی، منظور تنها ذکر بعضی مدارک از آیات یا روایات بوده است نه آنکه تمام آیات و روایات آن موضوع، ذکر و استقصاء گردد.
(3) مؤلف در نقل روایات اهتمام داشته است که از کتب معتبره نقل کرده باشد؛ لذا هر جا که از مستدرک الوسائل روایت نقل کرده، توجه نموده است که روایات منقوله از مآخذ نسبتاً معتبر آن کتاب نقل شود.
(4) در ترجمه و ذکر معانی آیات و روایات (چنانکه در مقدمه کتاب اشاره شده است) در اساس، مقصود مؤلف ترجمه تقریبی آنها بوده؛ گر چه سلاست و روانی عبارات هم محفوظ نگردد، مع ذلک اینک که تألیف این جلد به پایان رسیده فکر می کند که آیا فقط از عهده همان ترجمه های تقریبی هم برآمده یا خیر؟ در پیش خود و وجدانش نمی تواند هرگز چنین تعهدی را داشته باشد؛ ولی در همین ترجمه های ناقص نیز امید استفاده برای خوانندگان محترم می رود.
و آن چیزی را که مؤلف دانسته و می فهمد؛ این است افراد اجتماع اگر پابند به دستورات اسلامی در وضع زندگی انفرادی و اجتماعی خود گردند، به زندگی مرفه و آسوده و منظمی در دنیا و آخرت نائل می شوند. آری یگانه راه ترقی و تعالی و تأمین سعادت حقیقی دنیا و آخرت و خارج شدن از اضطرابات و وحشتهای زندگی پرپیچ و خم دنیا در پیروی از تعالیم و دستورات اسلامی است. دین مقدس اسلام با استخراج ذخایر ارضی و صنعت و اختراعات مادی و علوم حسی و تجربی مخالفت ندارد، ولی می گوید: بشر همین زندگی صنعتی و علمی را در چهار چوب قوانین و مقررات الهی که به مصالح واقعی انفرادی و اجتماعی و دنیوی و اخروی مردم وضع شده است باید سپری کند تا از همه گونه بدبختی و مهالک دنیا و آخرت نجات یابد.
والسلام علی من اتبع الهدی (مؤلف)

نوشتن دیدگاه