«ابن خلدون» در مقدمه اش فصلی را عنوان کرده است که در آن روایات و احادیث فراوانی را که محدثین از پیغمبر اکرم - صلی الله علیه و آله و سلم - روایت کرده اند و به آنها ایمان آورده اند، تردید و انکار کرده و خیال کرده که آن روایات، بی اساس و بی سند است. و دانشمند گرانمایه و استاد محقق، «احمد شاکر» در جواب و رد ابن خلدون، اقدام نموده و چنین گفته است:
«اما ابن خلدون وارد چیزی شده است که دانش آن را نداشته و وارد امر پر زحمتی شده که مرد این میدان نبوده است. ابن خلدون به امور سیاسی و دولت مشغول بوده و در خدمت پادشاهان و امرا بوده است و لذا توهم کرده که موضوع حضرت مهدی - علیه السلام - یک عقیده ی شیعی است یا آنکه خودش را در این موضوع به وهم و خیال انداخته است و بر آن اساس در مقدمه ی مشهورش فصل طولانی را باز کرده و عنوان آن را (فصلی در امر فاطمی و آنچه مردم در مورد او...) (1) گذاشته است.
استاد احمد شاکر، در نقد و رد وهم ابن خلدون گفته است که انکار او نسبت به حضرت امام منتظر - علیه السلام - انکار یکی از ضروریات دین و مسلمیات سنت است؛ زیرا روایاتی که در شأن حضرت مهدی - علیه السلام - از پیغمبر اسلام - صلی الله علیه و آله و سلم - روایت شده است به حد تواتر می باشد و به هیچ وجه جای تردید و انکار نیست.

پاورقی :
 (1) شرح مسند الامام احمد ۵: ۱۹۷.

نوشتن دیدگاه