نام آن حضرت موسی و لقب مشهورش کاظم فرو برنده خشم می باشد اصحابش به جهت تقیه گاهی از آن بزرگوار به عبد صالح و گاهی به فقیه و عالم تعبیر می کردند. وی در میان مردم به باب الحوائج معروف است و توسل به آن حضرت برای شفای امراض و بیماریها و رفع امراض ظاهری و باطنی و دردهای اعضاء خصوصاً درد چشم مجرب است.
کینه اش ابوالحسن و ابو ابراهیم است پدرش پیشوای ششم حضرت امام صادق علیه السلام و مادرش بانویی با فضیلت حمیدة مصفاة پاک شده از هر گونه پلیدی و آلودگی است. وی در سال 128 هق در روز یکشنبه هفتم ماه صفر در محلی به نام ابواء یکی از روستاهای اطراف مدینه چشم به جهان گشود و در بیست و پنجم ماه رجب سال 183 هق در سن 55 سالگی در شهر بغداد در زندان سندی بن شاهک به دستور هارون الرشید با چند عدد خرمای مسموم به شهادت رسید و در قسمت غربی قبرستان قریش بغداد به خاک سپرده شد.
منتهی الامال ج 2 ص 886

نوشتن دیدگاه