توجه به نظافت و پاکیزگی، نقطه آغازین کمال خواهی انسان مومن است. یکی از مصادیق نظافت و پاکیزگی، استفاده از بوی خوش و زدودن بوهای نامطبوع و زننده است و پیامبر گرامی اسلام و امامان معصوم (علیهم السلام) با تاکید بسیار به آن سفارش نموده اند. آن بزرگواران، نه تنها برترین صفات همچون علم و اخلاق را برای شیعیان و پیروان خود می پسندند، بلکه برخورداری از ظاهر آراسته و تمیز را نیز از آنها خواسته اند. از این رو؛ مسلمان واقعی باید از هر نظر آراسته و پیراسته بوده و بوی خوشش دیگران را مجذوب سازد.
همچنین باید توجه داشته باشد که پراکنده شدن بوی زننده از او، در شان مسلمان واقعی نبوده و باعث پایمال شدن حقوق هم نشینانش نیز می گردد. به همین منظور آن پیشوایان راستین نه تنها خود از خوردن هر چیزی که باعث متصاعد شدن بوی نامطبوع از دهان مبارکشان می شد پرهیز می کردند بلکه دیگران را نیز از خوردنیهایی چون سیر به هنگام حضور در اجتماع مسلمین نهی می کردند.
ابو نصیر عن ابی عبدالله (علیه السلام): سئل عن اکل الثوم و البصل و الکراث فقال: لا باس با کله نیا و فی القدور، و لا باس بان یتداوی بالثوم ولکن اذا اکل ذالک احدکم فلا یخرج الی المسجد.(11)
ابو بصیر از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند که از آن حضرت در مورد سیر، پیاز و تره سوال شد، فرمود: خام خوردن آنها اشکال ندارد و نیز مداوا کردن با سیر، بی اشکال است؛ ولی اگر یکی از شما از آن خورد به مسجد نرود - و در اجتماع حاضر نشود.(12)
امام علی (علیه السلام) فرمود:
من اکل شیئا من الموذیات برحها، فلا یقربن المسجد.(13)
هر کس غذایی می خورد که بوی آزاردهنده ای دارد، نزدیک مسجد نشود و در جماعتها شرکت نکند

نوشتن دیدگاه