پس از رحلت حضرت زهرا(س)، امیرمؤمنان شب ها سفره ای را در خانه پهن کرده و هر چه در خانه بود را بر سر سفره می گذاشت، سپس امام حسن و حسین و حضرت زینب را صدا می زد، بچه ها دور سفره می نشستند، اما وقتی که جای خالی مادر را می دیدند، شروع به گریه می کردند علی (ع) هر کاری می کرد تا بچه ها را آرام کند نمی توانست تا این که خود حضرت نیز به گریه می افتادند. سر را بر دیوار گذاشته و می گریستند.
گاهی اوقات که امیرمؤمنان موفق به آرام کردن بچه ها نمی شد، شبانه و با سر و پای برهنه بر سر خاک زهرا(س) می رفت و می فرمود: زهرا جان برخیز و بچه هایت را آرام کن.
238- غربت فرزندان زهرا(س)
- بازدید: 180