سلیم از ابن عباس نقل می کند: در ذی غار بر علی (ع) وارد شدم. صحیفه ای برایم بیرون آورد و گفت: پسر عباس! این صحیفه ای است که رسول خدا(ص) بر من املا فرمود و من، به خط خودم نوشتم.
گفتم: یا امیرالمؤمنین(ع)! آن را برایم بخوان.
علی (ع) آن را برایم خواند. همه حوادث پس از رسول خدا(ص) تا شهادت حسین(ع)، و این که چگونه کشته می شود، چه کسی او را می کشد و چه کسانی با او به شهادت می رسند، همه و همه در آن آمده بود. علی (ع) سخت گریست و مرا به گریه انداخت. از جلمه مطالبی که خواند. این بود: چگونه فاطمه (س) به شهادت می رسد، و چگونه حسن (ع) شهید می شود، و چگونه امت با او مکر می ورزد...(290)
روایت شده که علی (ع) به هنگام دفن زهرا(س) خطاب به رسول خدا(ص) گفت:
. دخترت به تو خبر خواهد داد که چگونه امتت جمع شدند، و بر او ستم ورزیدند. از او بپرس چنان که شاید و خبرگیر از آنچه باید، چه اندوه هایی که در سینه اش نهفته است، و او راهی برای بیان آن نیافته است...
290) کتاب سلیم ج 2 بحارالانوار ج 28