الباب السابع و الثلاثون ما روی أن الحسین ع سید الشهداء

حدیث اوّل:
1 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ حَنَانٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع زُورُوا الْحُسَیْنَ ع وَ لَا تَجْفُوهُ فَإِنَّهُ سَیِّدُ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ مِنَ الْخَلْقِ وَ سَیِّدُ الشُّهَدَاءِ
ترجمه:
محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسین، از محمّد بن اسماعیل، از حنان نقل کرده که وی گفت: حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
حضرت امام حسین علیه السّلام را زیارت کرده و به آن جناب جفاء نکنید زیرا آن وجود مبارک سرور جوانان بهشت و آقا و سیّد الشّهداء می باشند.
حدیث دوّم:
2 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ مَعْرُوفٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَی عَنْ رِبْعِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِالْمَدِینَةِ أَیْنَ قُبُورُ الشُّهَدَاءِ فَقَالَ أَ لَیْسَ أَفْضَلُ الشُّهَدَاءِ عِنْدَکُمْ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ إِنَّ حَوْلَهُ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی، از عبّاس بن معروف، از حمّاد بن عیسی از ربعی بن عبد اللَّه نقل کرده که وی گفت:
محضر ابو عبد اللَّه علیه السّلام در مدینه عرض کردم: قبور شهداء کجاست؟
حضرت فرمودند:
آیا افضل و برترین شهداء نزد شما نیست؟ قسم به کسی که جانم در دست او است اطراف آن حضرت چهار هزار فرشته که جملگی ژولیده و اندوهگین و گرفته می باشند حضور داشته و پیوسته تا روز قیامت برای آن حضرت گریه می کنند.
حدیث سوّم:
3 حَدَّثَنِی أَبُو الْعَبَّاسِ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ أَبِی دَاوُدَ الْمُسْتَرِقِّ عَنْ أُمِّ سَعِیدٍ الْأَحْمَسِیَّةِ قَالَتْ کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع وَ قَدْ بَعَثْتُ مَنْ یَکْتَرِی لِی حِمَاراً إِلَی قُبُورِ الشُّهَدَاءِ فَقَالَ مَا یَمْنَعُکِ مِنْ زِیَارَةِ سَیِّدِ الشُّهَدَاءِ قَالَتْ قُلْتُ وَ مَنْ هُوَ قَالَ الْحُسَیْنُ ع قَالَتْ قُلْتُ وَ مَا لِمَنْ زَارَهُ قَالَ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ مَبْرُورَةٌ وَ مِنَ الْخَیْرِ کَذَا وَ کَذَا ثَلَاثَ مَرَّاتٍ بِیَدِهِ
ترجمه:
ابو العباس رزّاز، از محمّد بن الحسین بن ابی الخطّاب، از ابی داود المسترق، از امّ سعید احمسیّه وی می گوید:
محضر مبارک حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام بودم و کسی را فرستاده بودم که دراز گوشی را کرایه کند و من را به قبور شهداء ببرد.
امام علیه السّلام فرمودند:
چه چیز تو را باز داشت از زیارت حضرت سیّد الشهداء.
ام سعید می گوید: عرض کردم: سیّد الشهداء کیست؟
حضرت فرمودند:
سیّد الشهداء امام حسین علیه السّلام می باشد.
ام سعید عرض کرد: ثواب کسی که آن حضرت را زیارت کند چیست؟
حضرت فرمودند:
حجّ و عمره قبول شده و از اعمال خیر فلان و فلان و فلان (حضرت با دست مبارک سه مرتبه این عبارت را تفهیم فرمودند).
حدیث چهارم:
4 وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنِ الْحَکَمِ بْنِ مِسْکِینٍ عَنْ أُمِّ سَعِیدٍ الْأَحْمَسِیَّةِ قَالَتْ جِئْتُ إِلَی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَدَخَلْتُ عَلَیْهِ فَجَاءَتِ الْجَارِیَةُ فَقَالَتْ قَدْ جِئْتُ بِالدَّابَّةِ فَقَالَ لِی یَا أُمَّ سَعِیدٍ أَیُّ شَیْ ءٍ هَذِهِ الدَّابَّةُ- أَیْنَ تَبْغِینَ تَذْهَبِینَ قَالَتْ قُلْتُ أَزُورُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ قَالَ أُخْرَی ذَلِکَ الْیَوْمَ مَا أَعْجَبَکُمْ یَا أَهْلَ الْعِرَاقِ تَأْتُونَ الشُّهَدَاءَ مِنْ سَفَرٍ بَعِیدٍ وَ تَتْرُکُونَ سَیِّدَ الشُّهَدَاءِ لَا تَأْتُونَهُ قَالَتْ قُلْتُ لَهُ مَنْ سَیِّدُ الشُّهَدَاءِ فَقَالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع قَالَتْ قُلْتُ إِنِّی امْرَأَةٌ- فَقَالَ لَا بَأْسَ لِمَنْ کَانَ مِثْلَکِ أَنْ یَذْهَبَ إِلَیْهِ وَ یَزُورَهُ قَالَتْ أَیُّ شَیْ ءٍ لَنَا فِی زِیَارَتِهِ- قَالَ تَعْدِلُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً وَ اعْتِکَافَ شَهْرَیْنِ فِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ صِیَامَهَا وَ خَیْرُهَا کَذَا وَ کَذَا قَالَتْ وَ بَسَطَ یَدَهُ وَ ضَمَّهَا ضَمّاً ثَلَاثَ مَرَّاتٍ
ترجمه:
ابو العباس رزّاز، از محمّد بن الحسین، از حکم بن مسکین، از امّ سعید احمسیّه، وی می گوید:
رفتم محضر مبارک حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام و بر آن جناب داخل شدم پس کنیزم آمد و اظهار کرد که اسب را برایت آورده و آماده کرده ام.
امام علیه السّلام به من فرمودند:
این اسب چیست کجا را اختیار کرده ای که بروی؟
عرض کردم: به زیارت قبور شهداء می روم.
حضرت فرمودند: امروز را به تأخیر بیانداز، از شما اهل عراق متعجّبم که راه دوری را طی کرده و به زیارت قبور شهداء می روید ولی سیّد الشّهداء می روید ولی سیّد الشّهداء را ترک کرده و به زیارتش نمی روید؟! عرض کردم: سیّد الشّهداء کیست؟
حضرت فرمودند: سیّد الشّهداء حضرت حسین بن علیّ علیهما السّلام می باشد.
عرض کردم: من زن هستم.
امام علیه السّلام فرمودند: کسی که مثل شما باشد اشکالی ندارد به آنجا رفته و آن حضرت را زیارت کند.
عرض کردم: در زیارت ما چه ثواب و اجری هست؟
حضرت فرمودند: زیارت شما معادل با یک حجّ و یک عمره و اعتکاف دو ماه در مسجد الحرام و روزه آن بوده و بهتر از آن کذا و کذا.
ام سعید می گوید: حضرت سه مرتبه دست های مبارک را باز کرده و بستند.
حدیث پنجم:
5 حَدَّثَنِی أَبِی وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ رَحِمَهُمُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ رِزْقٍ الْغُمْشَانِیِّ عَنْ أُمِّ سَعِیدٍ الْأَحْمَسِیَّةِ قَالَتْ دَخَلْتُ الْمَدِینَةَ فَاکْتَرَیْتُ حِمَاراً عَلَی أَنْ أَطُوفَ عَلَی قُبُورِ الشُّهَدَاءِ فَقُلْتُ لَا بُدَّ أَبْدَأُ بِابْنِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَأَدْخُلُ عَلَیْهِ فَأَبْطَأْتُ عَلَی الْمُکَارِی قَلِیلًا فَهَتَفَ بِی- فَقَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا هَذَا یَا أُمَّ سَعِیدٍ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ تَکَارَیْتُ حِمَاراً لِأَدُورَ عَلَی قُبُورِ الشُّهَدَاءِ قَالَ أَ فَلَا أُخْبِرُکَ بِسَیِّدِ الشُّهَدَاءِ قُلْتُ بَلَی قَالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع قُلْتُ وَ إِنَّهُ لَسَیِّدُ الشُّهَدَاءِ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ فَمَا لِمَنْ زَارَهُ قَالَ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ وَ مِنَ الْخَیْرِ هَکَذَا وَ هَکَذَا
ترجمه:
پدرم و علی بن الحسین و محمّد بن الحسن رحمة اللَّه علیهم، از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن علیّ بن عبد اللَّه بن مغیره از عبّاس بن عامر، از احمد بن رزق الغمشانی از امّ سعید احمسیّه نقل کرده اند که وی گفت:
داخل مدینه شدم و درازگوشی را کرایه کرده تا قبور شهداء را زیارت کنم، با خود گفتم:
چاره ای نیست از اینکه ابتداء پسر رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم را زیارت کرده بعدا به زیارت اهل قبور بروم پس بر آن جناب داخل شدم و چون توقف و ماندنم نزد آن جناب اندکی طول کشید کمی مکاری معطّل شد لذا فریاد زد و من را صدا نمود.
حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام به من فرمودند:
ای ام سعید این شخص کیست؟
عرض کردم: فدایت شوم درازگوشی را کرایه کرده ام تا به زیارت قبور شهداء بروم.
حضرت فرمودند: آیا به تو از سیّد الشّهداء خبر ندهیم؟! عرض کردم: چرا.
فرمودند: سیّد الشّهداء حضرت حسین بن علیّ علیهما السّلام است.
عرض کردم: آن حضرت سیّد الشّهداء می باشند؟! حضرت فرمودند: بلی.
عرض کردم: ثواب و اجر کسی که حضرت را زیارت کند چیست؟
فرمود:
یک حج و یک عمره و از اعمال خیر هکذا و هکذا (فلان مقدار و فلان مقدار).
حدیث ششم:
6 حَدَّثَنِی أَبِی وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ جَمِیعاً عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِیِّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ الْحَارِثِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أُمِّ سَعِیدٍ الْأَحْمَسِیَّةِ قَالَتْ دَخَلْتُ الْمَدِینَةَ فَاکْتَرَیْتُ الْبَغْلَ أَوِ الْبَغْلَةَ لِأَزُورَ عَلَیْهِ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ قَالَتْ قُلْتُ مَا أَحَدٌ أَحَقَّ أَنْ أَبْدَأَ بِهِ مِنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَتْ فَدَخَلْتُ عَلَیْهِ فَأَبْطَأْتُ فَصَاحَ بِیَ الْمُکَارِی حَبَسْتِینَا عَافَاکِ اللَّهُ فَقَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ کَأَنَّ إِنْسَاناً یَسْتَعْجِلُکِ یَا أُمَّ سَعِیدٍ قُلْتُ نَعَمْ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی اکْتَرَیْتُ بَغْلًا لِأَزُورَ عَلَیْهِ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ فَقُلْتُ مَا آتِی أَحَداً أَحَقَّ مِنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَتْ فَقَالَ یَا أُمَّ سَعِیدٍ فَمَا یَمْنَعُکِ مِنْ أَنْ تَأْتِی قَبْرَ سَیِّدِ الشُّهَدَاءِ قَالَتْ فَطَمِعْتُ أَنْ یَدُلَّنِی عَلَی قَبْرِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع فَقُلْتُ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی وَ مَنْ سَیِّدُ الشُّهَدَاءِ- قَالَ الْحُسَیْنُ بْنُ فَاطِمَةَ ع یَا أُمَّ سَعِیدٍ مَنْ أَتَاهُ بِبَصِیرَةٍ وَ رَغْبَةٍ فِیهِ کَانَ لَهُ حِجَّةً [حِجَّةً مَبْرُورَةً وَ عُمْرَةً مُتَقَبَّلَةً ]_وَ عُمْرَةً مَبْرُورَةً وَ کَانَ لَهُ مِنَ الْفَضْلِ هَکَذَا وَ هَکَذَا
ترجمه:
پدرم و محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حمیری جملگی از عبد اللَّه بن جعفر حمیری، از احمد بن ابی عبد اللَّه برقی، از پدرش، از عبد اللَّه بن قاسم حارثی، از عبد اللَّه بن سنان از امّ سعید احمسیّه نقل کرده اند که وی گفت:
داخل مدینه شده پس قاطری کرایه کردم تا بر آن سوار شده و به زیارت قبور شهداء روم.
وی می گوید: پیش خود گفتم: احدی شایسته تر از جعفر بن محمّد علیهما السّلام به این نیست که ابتداء زیارتش کرده و سپس به زیارت اهل قبور بروم لذا بر آن جناب داخل شدم پس چون توقّف و ماندنم نزد آن حضرت طول کشید مکاری فریاد زد و گفت: خدا سلامتت بدارد، ما را اینجا حبس کردی و نگاه داشتی! حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام به من فرمودند:
گویا ای امّ سعید کسی انتظار تو را می کشد؟
عرض کردم: بلی فدایت شوم، من قاطری را کرایه کرده تا بر آن سوار شده و به زیارت قبور شهداء روم منتهی به خودم گفتم: ابتداء نزد کسی شایسته تر از جعفر محمّد علیهما السّلام نمی رویم.
امّ سعید می گوید: امام علیه السّلام فرمودند:
ای امّ سعید: چه چیز تو را بازداشت از زیارت قبر حضرت سیّد الشّهداء؟! ام سعید می گوید: انتظار داشتم آن حضرت من را بر قبر علی بن ابی طالب علیه السّلام راهنمائی کنند، پس محضرشان عرض کردم: پدر و مادرم فدایت باد سیّد الشّهداء کیست؟
حضرت فرمودند:
حسین بن فاطمه علیهما السّلام، ای ام سعید کسی که با بصیرت و رغبت و میل به زیارتش رود برای او یک حج و یک عمره قبول شده منظور می کنند و فلان و فلان فضیلت برایش می باشد.
حدیث هفتم:
7 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ خَالِهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْعَلَاءِ وَ أَبِی الْمَعْزَاءِ وَ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ الْحَنَّاطِ جَمَاعَتِهِمْ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَا مِنْ شَهِیدٍ إِلَّا [إِلَّا وَ هُوَ یُحِبُّ لَوْ أَنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ حَیٌّ ]وَ یُحِبُّ أَنْ یَکُونَ مَعَ الْحُسَیْنِ ع حَتَّی یَدْخُلُونَ [یَدْخُلُو الْجَنَّةَ مَعَهُ
ترجمه:
محمّد بن جعفر رزّاز از دائی خود محمّد بن الحسین بن ابی الخطّاب، از محمّد بن اسماعیل، از کسی که برای او حدیث نقل کرده، از علی بن ابی حمزه، از حسین بن ابی العلاء و ابی المغرا و عاصم بن حمید حناط جملگی از ابی بصیر و او از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
نیست شهیدی مگر آنکه دوست دارد که با حضرت امام حسین علیه السّلام بوده تا در معیّت آن جناب داخل بهشت شوند

نوشتن دیدگاه