الباب السابع و التسعون ما یکره من الجفاء لزیارة قبر الحسین ع

 حدیث اوّل:
1 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ کَمْ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قُلْتُ سِتَّةَ عَشَرَ فَرْسَخاً قَالَ أَ وَ مَا تَأْتُونَهُ قُلْتُ لَا قَالَ مَا أَجْفَاکُمْ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی، از علی بن الحکم، از برخی اصحابش از حضرت ابی جعفر علیه السّلام، نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
بین شما و بین قبر حضرت امام حسین علیه السّلام چه قدر مسافت است؟
راوی می گوید: عرض کردم: شانزده فرسخ.
حضرت فرمودند:
آیا به زیارت آن حضرت نمی روی؟
عرض کردم: خیر.
حضرت فرمودند:
چه قدر جفا می کنید!
حدیث دوّم
2 وَ عَنْهُ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ مُوسَی بْنِ الْفَضْلِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ مَا تَقُولُ فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَقَالَ زُرْهُ وَ لَا تَجْفُهُ فَإِنَّهُ سَیِّدُ الشُّهَدَاءِ وَ سَیِّدُ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ شَبِیهُ یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا وَ عَلَیْهِمَا بَکَتِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ
ترجمه :
از پدرم، از سعد، از احمد بن محمّد بن عیسی، از موسی بن فضل، از علی بن الحکم، از کسی که برایش حدیث گفته، از حنان بن سدیر، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام راوی می گوید:
محضر مبارکش عرض کردم: در باره زیارت قبر حضرت امام حسین علیه السّلام چه می فرمائید؟
حضرت فرمودند:
زیارتش کن و به آن حضرت جفا مکن، زیرا آن وجود مبارک سرور شهداء و سیّد جوانان اهل بهشت و شبیه حضرت یحیی بن زکریا بوده و بر این دو (امام حسین و حضرت یحیی علیهما السّلام) آسمان و زمین گریسته اند.
حدیث سوّم
3 وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی دَاوُدَ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَبِی عُمَرَ الْجَلَّابِ عَنِ الْحَرْثِ [الْحَارِثِ الْأَعْوَرِ قَالَ قَالَ عَلِیٌّ ع بِأَبِی وَ أُمِّی الْحُسَیْنَ الْمَقْتُولَ بِظَهْرِ الْکُوفَةِ وَ اللَّهِ لَکَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَی الْوَحْشِ مَادَّةً أَعْنَاقَهَا عَلَی قَبْرِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الْوَحْشِ یَبْکُونَهُ وَ یَرْثُونَهُ لَیْلًا حَتَّی الصَّبَاحِ فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ فَإِیَّاکُمْ وَ الْجَفَاءَ
ترجمه :
محمد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصّفار، از احمد بن محمد بن عیسی، از احمد بن ابی داود، از سعد بن ابی عمرو الجلّاب، از حارث اعور نقل کرده که وی گفت:
حضرت علی علیه السّلام فرمودند:
پدر و مادرم فدای حسین که در پشت کوفه کشته می شود، به خدا سوگند گویا می بینم حیوانات وحشی را که گردن به طرف قبرش کشیده و گریه می کنند و شب تا صبح برایش مرثیه می خوانند و وقتی حال چنین است پس از جفا حذر کنید و زیارت آن حضرت را ترک مکنید.
حدیث چهارم:
4 حَدَّثَنِی أَبِی وَ أَخِی وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی الْعَطَّارِ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَیْمَانَ النَّیْسَابُورِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْیَمَانِیِّ عَنْ مَنِیعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ یُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ عَنْ أَبِیهِ سَدِیرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا سَدِیرُ تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ یَوْمٍ- قُلْتُ لَا قَالَ مَا أَجْفَاکُمْ قَالَ أَ تَزُورُهُ فِی کُلِّ جُمُعَةٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُهُ فِی کُلِّ سَنَةٍ قُلْتُ قَدْ یَکُونُ ذَلِکَ قَالَ یَا سَدِیرُ مَا أَجْفَاکُمْ بِالْحُسَیْنِ ع أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِلَّهِ أَلْفَ مَلَکٍ شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ وَ یَرِثُونَهُ لَا یَفْتُرُونَ زُوَّاراً لِقَبْرِ الْحُسَیْنِ وَ ثَوَابُهُمْ لِمَنْ زَارَهُ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ
ترجمه:
پدر و برادرم و علی بن الحسین و محمد بن الحسن، از ابن یحیی العطّار، از حمدان بن سلیمان نیشابوری، از عبد اللَّه بن محمّد یمانی، از منیع بن حجّاج، از یونس بن عبد الرحمن، از حنان بن سدیر، از پدرش سدیر، نقل کرده اند که وی گفت:
حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
ای سدیر آیا قبر حسین علیه السّلام را هر روز زیارت می کنی؟
عرض کردم: خیر.
فرمودند: چه قدر جفا می کنید! حضرت فرمودند:
آیا در هر جمعه زیارتش می کنی؟
عرض کردم: خیر.
حضرت فرمودند:
پس در هر ماه زیارتش می کنی؟
عرض کردم: خیر.
حضرت فرمودند:
پس در هر سال زیارتش می کنی؟
عرض کردم: گاهی این طور است.
حضرت فرمودند:
ای سدیر چه قدر به حسین علیه السّلام جفا می کنید! آیا نمی دانی که هزار فرشته برای خداست که جملگی ژولیده و غبار آلود هستند و برای آن حضرت گریه کرده و مرثیه می خوانند و از زیارت قبر امام حسین علیه السّلام خسته و سست نمی شوند و ثواب زیارتشان برای زائرین می باشد ...
حدیث پنجم
5 حَدَّثَنِی الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ قَالَ کُنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ ع فَدَخَلَ عَلَیْهِ رَجُلٌ فَسَلَّمَ عَلَیْهِ وَ جَلَسَ- فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع مِنْ أَیِّ الْبُلْدَانِ أَنْتَ فَقَالَ لَهُ الرَّجُلُ أَنَا رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْکُوفَةِ وَ أَنَا مُحِبٌّ لَکَ مُوَالٍ فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع أَ فَتَزُورُ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ جُمُعَةٍ قَالَ لَا قَالَ فَفِی کُلِّ شَهْرٍ قَالَ لَا قَالَ فَفِی کُلِّ سَنَةٍ قَالَ لَا فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّکَ لَمَحْرُومٌ مِنَ الْخَیْرِ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ
ترجمه :
حسن بن عبد الرّحمن بن محمّد بن عیسی، از پدرش، از حسن بن محبوب، از حنان بن سدیر، وی می گوید:
خدمت حضرت ابی جعفر علیه السّلام بودم که شخصی وارد شد و سلام کرد و نشست، حضرت ابو جعفر فرمودند از کدام شهر هستی؟
عرض کرد: مردی از اهل کوفه بوده، دوست دار شما می باشم.
حضرت فرمودند:
آیا قبر حسین علیه السّلام را در هر جمعه زیارت می کنی؟
عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند:
در هر ماه چطور؟
عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند:
در هر سال چطور؟
عرض کرد: خیر.
حضرت فرمودند:
تو از خیر محروم هستی، و حدیث را ذکر فرمود (مقصود حدیث شماره 12 از باب هشتم می باشد.)
حدیث ششم
6 وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَی عَنْ رِبْعِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا أَجْفَاکُمْ یَا فُضَیْلُ لَا تَزُورُونَ الْحُسَیْنَ ع أَ مَا عَلِمْتُمْ أَنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ
ترجمه :
محمد بن جعفر می گوید:
محمد بن الحسین، از جعفر بن بشیر، از حمّاد بن عیسی، از ربعی بن عبد اللَّه، از فضل بن یسار وی می گوید: حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
ای فضیل چه قدر جفا کار هستید، حسین علیه السّلام را زیارت نمی کنید، آیا نمی دانی چهار هزار فرشته که جملگی ژولیده و غبار آلود هستند تا روز قیامت بر آن حضرت گریه می کنند؟!
حدیث هفتم:
7 وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ کَمْ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ قُلْتُ سِتَّةَ عَشَرَ فَرْسَخاً أَوْ سَبْعَةَ عَشَرَ فَرْسَخاً قَالَ مَا تَأْتُونَهُ قُلْتُ لَا قَالَ مَا أَجْفَاکُمْ
ترجمه:
از محمد بن جعفر، از محمد بن الحسین، از جعفر بن بشیر، از حمّاد، از محمّد بن مسلم، از زراره، از حضرت ابی جعفر علیه السّلام.
حضرت فرمودند:
بین شما و بین قبر حسین علیه السّلام چه قدر مسافت است؟
راوی می گوید: عرض کردم: شانزده یا هفده فرسخ.
حضرت فرمودند:
آیا به زیارتش می روی؟
عرض کردم: خیر.
حضرت فرمودند:
چه قدر جفا کار هستی.
حدیث هشتم
8 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْمُؤْمِنِ عَنِ ابْنِ مُسْکَانَ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ عَجَباً لِأَقْوَامٍ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ شِیعَةٌ لَنَا وَ یُقَالُ إِنَّ أَحَدَهُمْ یَمُرُّ بِهِ دَهْرَهُ وَ لَا یَأْتِی قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع جَفَاءً مِنْهُ وَ [تَهَاوُناً وَ عَجْزاً وَ کَسَلًا تَهَاوَنَ وَ عَجَزَ وَ کَسِلَ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ یَعْلَمُ مَا فِیهِ مِنَ الْفَضْلِ مَا تَهَاوَنَ وَ لَا کَسِلَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَا فِیهِ مِنَ الْفَضْلِ قَالَ فَضْلٌ وَ خَیْرٌ کَثِیرٌ أَمَا أَوَّلُ مَا یُصِیبُهُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ مَا مَضَی مِنْ ذُنُوبِهِ وَ یُقَالَ لَهُ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ
ترجمه :
پدرم رحمة اللَّه علیه، از حسین بن حسن بن ابان، از محمّد بن اورمه، از ابی عبد اللَّه مؤمن، از ابن مسکان، از سلیمان بن خالد، وی می گوید:
از حضرت ابا عبد اللَّه علیه السّلام شنیدم که می فرمودند:
تعجّب است از گروهی که می پندارند شیعه هستند ولی گفته می شود روزگار بر ایشان می گذرد و احدی از ایشان به زیارت قبر حسین علیه السّلام نمی روند، چه از روی جفا بوده و چه تنبلی و سستی کرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه کسلی و بی حالی منشأ آن باشند، به خدا سوگند اگر می دانستند در زیارت آن حضرت چیست هرگز تنبلی و کسلی را به خود راه نمی دادند.
عرض کردم: فدایت شوم: چه فضیلتی در آن می باشد؟
حضرت فرمودند:
فضل و خیر بسیاری در آن می باشد، اولین خیری که به زائر می رسد آن است که گناهان گذشته اش را خداوند آمرزیده و به او خطاب می شود: از ابتداء شروع به عمل بکن.
حدیث نهم
9 حَدَّثَنِی حَکِیمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَکِیمٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مَنِیعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ یُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ حَنَانٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا سَدِیرُ تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فِی کُلِّ یَوْمٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَا قَالَ مَا أَجْفَاکُمْ فَتَزُورُهُ فِی کُلِّ جُمُعَةٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُهُ فِی کُلِّ سَنَةٍ قُلْتُ قَدْ یَکُونُ ذَلِکَ قَالَ یَا سَدِیرُ مَا أَجْفَاکُمْ بِالْحُسَیْنِ ع وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ
ترجمه :
حکیم بن داود بن حکیم، از سلمة بن خطّاب، از عبد اللَّه بن خطّاب، از عبد اللَّه بن محمّد بن سنان، از منیع بن حجّاج، از یونس بن عبد الرّحمن، از حنان، از پدرش، وی می گوید:
حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
می توانند تاخیر بیاندازند ای سدیر، در هر روز قبر حسین علیه السّلام را زیارت می کنی؟
عرض کردم: فدایت شوم: خیر.
حضرت فرمودند:
چه قدر جفاکار هستید! پس در هر جمعه زیارتش می کنی؟
عرض کردم: خیر حضرت فرمودند:
در هر ماه آیا زیارتش می کنی؟
عرض کردم: خیر.
حضرت فرمودند:
در هر سال آیا به زیارتش می روی؟
عرض کردم: گاهی این طور است.
حضرت فرمودند:
ای سدیر چه قدر به حسین علیه السّلام جفا کرده اید و حدیث را ذکر فرمودند:
(مقصود حدیث شماره از باب نود و ششم می باشد).
حدیث دهم:
10 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ نَاجِیَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ عَامِرِ بْنِ کَثِیرٍ السَّرَّاجِ النَّهْدِیِّ عَنْ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ لِی کَمْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قُلْتُ یَوْمٌ لِلرَّاکِبِ وَ یَوْمٌ وَ بَعْضُ یَوْمٍ لِلْمَاشِی قَالَ أَ فَتَأْتِیهِ کُلَّ جُمُعَةٍ قُلْتُ لَا مَا آتِیهِ إِلَّا فِی حِینٍ قَالَ مَا أَجْفَاکُمْ أَمَا لَوْ کَانَ قَرِیباً مِنَّا لَاتَّخَذْنَاهُ هِجْرَةً أَیْ نُهَاجِرُ إِلَیْهِ حَدَّثَنِی جَمَاعَةُ مَشَایِخِی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِیسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ نَاجِیَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ عَامِرِ بْنِ کَثِیرٍ النَّهْدِیِّ السَّرَّاجِ عَنْ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع مِثْلَهُ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه و جماعتی از اساتیدم، از سعد، از محمّد بن عیسی بن عبید، از محمّد بن ناجیه، از محمّد بن علی، از عامر بن کثیر السرّاج النهدی، از ابی الجارود، از حضرت ابی جعفر علیه السّلام، وی می گوید:
حضرت به من فرمودند:
بین شما و قبر حضرت امام حسین علیه السّلام چه قدر مسافت است؟
عرض کردم: اگر کسی سواره رود یک روز و در صورتی که پیاده رود یک روز و مقداری از روز.
فرمودند:
آیا هر جمعه به زیارتش می روی؟
عرض کردم: خیر، به زیارتش گاهی می روم.
حضرت فرمودند:
چه قدر جفا کرده اید! اگر قبر آن حضرت نزدیک ما می بود حتما به سویش هجرت می کردیم.
جماعتی از اساتیدم، از احمد بن ادریس، از محمد بن احمد، از محمّد بن ناجیه، از محمد بن علیّ، از عامر بن کثیر النّهدی السّراج، از ابی الجارود، از حضرت ابی جعفر علیه السّلام مثل همین حدیث را نقل کرده اند.

نوشتن دیدگاه