شیر خدا، شاه ولایت علی *** صیقلی ذکر خفی و جلی
روز احد چون صف هیجا گرفت *** تیر مخالف به تنش جا گرفت
غنچه پیکان، بگل او نهفت *** صد گل راحت زگل او شکفت
روی عبادت سوی محراب کرد *** پشت بدرد سر اصحاب کرد
خنجر الماس چو بفراختند *** چاک بر آن چون گلش انداختند
غرقه بخون، غنچه زنگارگون *** آمد از آن گلبن احسان برون
گل گل خونش به مصلا چکید *** گفت چو فارغ زنماز آن بدید
این همه گل چیست ته پای من *** ساخته گلزار مصلای من
صورت حالش چو نمودند باز *** گفت که سوگند بدانای راز
کز الم تیغ، ندارم خبر *** گرچه زمن نیست خبردارتر
طایر من سدره نشین شد چه باک *** گر شودم تن چو قفس چاک چاک
«جامی» از آلایش تن پاک شو *** در قدم پاکروان خاک شو
باشد از آن خاک بگردی رسی *** گرد شکافی و بمردی رسی
(عبدالرحمن جامی)