نرخ نان روز به روز در مدینه بالا می رفت. نگرانی و وحشت بر همه مردم مستولی شده بود. کسی که آذوقه سال را تهیه نکرده بود، در تلاش بود که تهیه کند. در این میان مردمی هم بودند که به واسطه تنگدستی مجبور بودند روز به روز آذوقه خود را از بازار بخرند.

امام صادق(علیه السلام) از معتب وکیل خرج خانه خود پرسید: «امسال در خانه گندم داریم؟»
معتب پاسخ داد: « بلی یابن رسول الله. به قدری که چندین ماه را کفایت می کند گندم ذخیره داریم.»
امام فرمود: «آنها را به بازار ببر و دراختیار مردم بگذار و بفروش.»
گفت: «یابن رسول الله گندم در مدینه نایاب است، اگر اینها را بفروشیم دیگر خریدن گندم برای ما میسر نخواهد شد.»
امام فرمود: «همین است که گفتم. همه اینها را ببر و دراختیار مردم بگذار و بفروش.»
معتب دستور امام را اطاعت کرد، گندم ها را فروخت و نتیجه را گزارش داد.
امام به او دستور داد بعد از این نان خانه را روز به روز از بازار بخر مانند دیگر مردم.

کافی، ج5، ص166؛
بحارالا نوار، ج 47، ص59؛
وسائل الشیعه، ج12, ص321, ح2

نوشتن دیدگاه