«عبدالمسیح انطاکی» شاعر مسيحی ( 1875 - 1922 م) در همان ابتدای قصيدهی طولانی خود در مدح امير مؤمنان صلوات الله علیه، با تواضع و ادب خاصی به محضر حضرت چنین عرضه میدارد:
وَاصْـفَـحْ أبَـا حَـسَـنٍ عَـمَّـنْ تَـجَـرَّأَ عَـنْ
حُـبٍّ عَـلَـی مِــدْحَــةٍ تَسْـمُـو مَـبَـانِيـهَا
لَولَمْ أَکُنْ طامِعاً في رَحْبِ صَـدْرِک مَا
حَـــاوَلْــتُ وَاللهِ أنْ أرْوِي قَــوَافــِيــهَا
اي ابالحسن! درگذر از کسی که جسارت کرده و از روی عشق به تو زبان به مدح و ستایشت که پایههایی بس بلند مرتبه دارد، باز کرده است...
اگر به بزرگواری و سعه صدر تو امید نداشتم هیچگاه درصدد برنمیآمدم تا قوافی این قصیده را به نظم دربیاورم.
القصیده العلویّة المبارکة، صفحه 19
من کجا و مدح امیرالمؤمنین کجا؟
- بازدید: 398