ای جهان با رُتبت خود خاک تو *** صد جهان جان، خاک جان پاک تو
انبیا در وصف تو حیران شده *** سرشناسان نیز سرگردان شده
ای طفیل خنده تو آفتاب *** گریه تو کارفرمای سحاب
هر دو گیتی گرد خاک پای توست *** در گلیمی خفته ای، چه جای توست؟
سر برآور از گلیمت ای کریم *** پس فرو کن پای بر قدر گلیم
محو شد شرع همه در شرعِ تو *** اصل جمله گُم ببود از فرع تو
تا ابد شرع تو و احکام توست *** همبر نام الهی نام توست
هر که بود از انبیا و از رُسُل *** جمله با دین تو آیند از سُبُل
چون نیامد پیش پیش از تو یکی *** از پس تو باید آمد بیشکی
هم پس و هم پیش از عالم تویی *** سابق و آخر، به یک جا، هم تویی
نه کسی در گرد تو هرگز رسد *** نه کسی را نیز چندین عزّ رسد
یا رسول اللّه! بس درمانده ام *** باد در کف، خاک بر سر مانده ام
بی کسان را کس تویی در هر نفس *** من ندارم در دو عالم جز تو کس
یک نظر سوی من غم خواره کن *** چاره کار من بیچاره کن
گر چه ضایع کرده ام عمر از گناه *** توبه کردم عذر من از حق بخواه
منبع : نشریه گنجینه ، اردیبهشت 1384 ، شماره 50
