ای خیالت بهشت راز آلود *** کاش جانم قَرینِ جانت بود
چون تو در حُسنِ خلق لُطفِ نظر *** در جهان کس ندید و کس نشنود
دور باد از حضور شیرینت *** گوش نامحرمان و چشم حسود
صحن دل از تو گشته آبادان *** بامِ دل گشته از تو مِهر اندود!
چشم امیدشان به رحمتِ توست *** هرچه، در هر کجا بُود، موجود
شب معراج از تلألوی تو *** نور باران شد آسمان کبود
از لبت مثل نور، مرغ دعا *** بال در باغ آسمان، بگشود
از جمالِ خدای عزّ وَ جل *** شعله زد در دل آتشی بی دود
پل زدی با کلام شیرینت *** در جهان بین ساجد و مسجود
سروسان، چون دَر ایستی به نماز *** فارغ از خیال بود و بَود
سایه سنگ و صخره، خار و درخت *** با تو در ذکر و در قیام و قعود
کاش افتد به قَلبِ خَشِیَتِ ما *** نور پاک تو در رکوع و سجود
کاش یک لحظه در نظر آیی *** وقت دیدار، لحظه موعود
ای عزیزی که احمدت خواندند *** ای مقامت به نزد حق محمود
در حریم خدا، تویی مَحرم *** ز آفرینش تو بودهای مقصود
یاورت می‌شود فرشته وحی *** دوست میداردت، خدای ودود
صورتت مثل سیرتت، نیکو *** بعثتت، چون ولادتت مسعود
آن درودی که از خداوند است *** بر تو باد آن درود، نامعدود
ای عزیزی که دوست داشتنت *** هست ما را ز ژرفنای وجود
لطف تو آفتاب هستی بخش *** شامل خلق، بیثغور و حدود
خواست هرکس تو را، بهشتی شد *** هر که در سایه تو بود آسود
بر تو و آل تو که نیکانند *** ای محمّد صلی الله علیه وآله درود باد، درود
اشارات :: شهریور 1383، شماره 64
محمدجواد محبت
