158   «وَلَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لاَءِلَى اللّه‏ِ تُحْشَرُونَ»
ترجمه:
158. و هر آينه اگر موت و قتل بر شما وارد شد، به سوى خداست حشر و بازگشت شما.
[در معناى حشر الى اللّه‏ و شرح اصحاب ابى عبداللّه‏  عليه‏السلام]
اين آيه شريفه دلالت بر قوس صعودى مى‏كند كه كسى كه در راه دين بميرد يا كشته شود مقامش به حدّى بالا مى‏رود كه از حشر با مؤنين و ملائكه و انبيا بالاتر مى‏شود كه حشر با خدا و در جوار رحمت او و پيشگاه عظمت اوست، چنانچه به كلمه «عِنْدَ رَبِّهِمْ» تعبير فرموده در آيه شريفه در چند آيه ديگر در همين سوره كه آيه ( 169 ) باشد «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِى سَبِيلِ اللّه‏ِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»[1] و اين بيان باعث تسليت مؤنين مى‏شود كه كسان آن‏ها در جنگ كشته شده و موجب شوق به جهاد مى‏گردد و آرزوى شهادت و مورث حسرت مقام شهدا مى‏شود، و حقيقت اين معنا را اصحاب ابى عبداللّه‏  عليه‏السلام در روز عاشورا در كربلا درك كردند و بر يكديگر سبقت مى‏گرفتند، حتى دارد كه «لا يمسون الم الحديد»[2] و هر چه امر سخت‏تر مى‏شد بر افروخته‏تر مى‏شدند.
--------------------------------------------
[1] .  و گمان نكنى كسانى را كه كشته شدند در راه خدا ، مردگانند ، بلكه زنده‏هايى هستند كه در پيشگاه الهى روزى مى‏خورند .
[2] .  درد شمشيرها و نيزه‏ها را احساس نمى‏كردند.

نوشتن دیدگاه