15   «وَيُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَيَتُوبُ اللّه‏ُ عَلى مَنْ يَشاءُ وَاللّه‏ُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ»
ترجمه :
15. و خداوند برطرف مى‏كند و از بين مى‏برد غيظ و غضبى كه از كفار در قلوب مؤنين بود و مع ذلك اگر موفق به توبه شدند خداوند قبول مى‏فرمايد از آن‏هايى كه مشيّت خود تعلق گرفته و خداوند عالم و حكيم است به اينكه كى قابليت دارد و مصلحت در قبولى توبه او هست و كى لياقت ندارد[1].
تفسير :
[تأكيد بر وعده‏هاى ذكر شده]
«وَيُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ»، نظر به اذيت‏ها و اهانت‏ها و آزارها كه مشركين در مكه نسبت به مؤنين روا داشتند قلوب مؤنين مملوّ از غيظ شده بود و انتظار داشتند كه تلافى كنند خداوند مى‏فرمايد با آن‏ها مقاتله كنيد بر آن‏ها مسلط خواهيد شد و دل‏هاى خود را خالى كنيد از آن غيظ و غضب كه از آن‏ها در دل داريد.
«وَيَتُوبُ اللّه‏ُ عَلى مَنْ يَشاءُ»؛ كسانى را كه مورد توفيق الهى شوند و توبه كنند و به شرف اسلام مشرف شوند خداوند مى‏پذيرد و لو هر قدر اذيت به پيغمبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهو به شما مؤنين كرده باشند شما ديگر كينه آن‏ها را در دل نگيريد.
«الإسلام يجبّ ما قبله»[2].
«وَاللّه‏ُ عَلِيمٌ» مى‏داند كيست كه موفق به توبه مى‏شود و لياقت مغفرت دارد و كيست كه قساوت قلب او به درجه‏اى رسيده كه موفق نمى‏شود و لياقت ندارد.
«حَكِيمٌ»؛ مصالح و مفاسد را كليةً، و حُكم و صلاح و فساد هر كس را مى‏داند.
-------------------------------------------
[1] .  به عبارت ديگر: و خشمِ دل‏هايشان را ببرد و خدا توبه هر كه را بخواهد مى‏پذيرد و خدا داناى حكيم است.
[2] .  عوالى اللآلى: ج2، ص54، ح145 و بحار الأنوار: ج21، ص114، ح18.

نوشتن دیدگاه