ما لَكُمْ لا تَناصَرُونَ

ترجمه :
25. چه شد كه ديگر شما يكديگر را يارى نمى‌كنيد.
 
تفسير :
]مسئله شفاعت[
فرداى قيامت اهل محشر دو دسته مى‌شوند: اهل حق و اهل باطل، اما اهل حق كسانى هستند كه نصرت دين خدا و انبياى خدا و اولياى او و مومنين را مى‌كردند كه تمام نصرت خداست و مى‌فرمايد: (إِنْ تَنْصُرُوا اللهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ)[1]  خداوند آن‌ها را هم در دنيا و هم در آخرت نصرت مى‌فرمايد: (إِنّا  لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِى الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الاَْشْهادُ)[2]  به علاوه شفعاى  روز قيامت نصرت مى‌كنند به شفاعت در حق آن‌ها و آن‌ها بسيارند. شفاعت كبرى خاص محمد و فاطمه و ائمه اطهار 8 ]است[ و شفاعت صغرى ]كه[ قرآن، علما و مومنين در حق يكديگر ]شفاعت مى‌كنند[ حتى اطفال مومنين و مسئله شفاعت از ضروريات مذهب شيعه است، ولى خاص به اهل حق است غير اهل حق قابليت ندارند و احدى آن‌ها را شفاعت نمى‌كند، بلكه خدا و انبيا و ائمّه و صديقه طاهره و مومنين و قرآن خصم آن‌ها هستند و مخاصمه مى‌كنند: «وَيلٌ لِمَنْ كانَ شُفَعاؤُهُ خُصَماؤهُ»[3]  و اما اهل باطل در دنيا انصارى بر خود تخيل و  تصور مى‌كنند، مشركين، اصنام و بت‌هاى خود را مى‌گويند: (وَ يَقُولُونَ هوُلاءِ شُفَعاوُنا عِنْدَ اللهِ)[4]  و خداوند مى‌فرمايد: (وَ ما نَرى مَعَكُمْ شُفَعاءَكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكاءُ)[5]  يهود و نصارا گمان مى‌كنند كه مثل حضرت موسى و  حضرت عيسى و ساير انبياى بنى اسرائيل آن‌ها را يارى مى‌كنند و حال آنكه آن‌ها خصم اين‌ها هستند. كتاب تورات و انجيل را چه كردند؟ با احكام موسى وعيسى چه رفتار كردند؟ با انبيا چه معامله كردند؟ و اما اهل ضلالت و مخالفين گمان مى‌كنند كه روساى آن‌ها و خلفاى جور از آن‌ها دست‌گيرى مى‌كنند و حال آنكه مى‌فرمايد در همين سوره: (فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِى الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ)[6]  و نيز
مى‌فرمايد: (وَلَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِى الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ)[7]  هكذا ساير  اهل باطل كه مى‌فرمايد: «ليس لهم ناصر و لا معين»[8]  و همچنين ساير فِرَقِ باطله.
 
[1] .  اگر خدا را يارى كنيد يارى‌تان مى‌كند و گام‌هايتان را استوار مى‌دارد. سوره محمد 9 :آيه 7.
[2] .  به درستى كه ما فرستادگان خود و كسانى را كه ايمان آورده‌اند در زندگى دنيا و روزى كهشاهدان قيام مى‌كنند(روز قيامت) يارى مى‌كنيم. سوره غافر: آيه 51.
[3] .  واى به حال كسى كه شفيعانش دشمنانش باشند. مناقب آل ابى طالب: ج3، ص375؛ وشفاء الصدور فى شرح زيارة العاشور: ج2، ص113.
[4] .  و مى‌گويند كه اين بت‌ها، شفيعان ما نزد خداوند هستند. سوره يونس: آيه 18.
[5] .  و شفيعانى را كه در كار خودتان، شريكان خدا مى‌پنداشتيد با شما نمى‌بينم. سوره انعام :آيه 94.
[6] .  پس در حقيقت آنان در آن روز در عذاب، شريك يكديگرند. همين سوره: آيه 33.
[7] .  وامروز هرگز پشيمانى براى شما سود نمى‌بخشد، چون ستم كرديد، در حقيقت، شما درعذاب، مشترك خواهيد بود. سوره زخرف: آيه 39.
[8] .  براى آن‌ها ياور و كمك كننده‌اى نيست. اين جمله، آيه نيست، لكن اشاره به آيه 71 سورهحج است كه مى‌فرمايد: (وَمَا لِلظّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ).

نوشتن دیدگاه