7     «وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ»

ترجمه:
7. و سماء را بالا برد و ميزان را قرار داد[1].
 
تفسير:

يكى از نِعَمِ بزرگ الهى اينكه كرات جوّيّه از شمس و قمر و كواكب و طبقات
آسمان‏ها را محيط و بالاى سر اهل زمين مقرر فرمود تا آثار و فوايد آن‏ها به اهل زمين
برسد و استفاده كنند و در بعض اخبار «وَ السَّماءَ رَفَعَها» را به وجود مقدس حضرت
رسالت تفسير كرده‏اند[2] كه مقام رسالت و خاتميّت و افضليّت به او عنايت شده و در
آخرت مقام محمود، مقام شفاعت اعطا فرموده.
 
[اقسام ميزان]
«وَ وَضَعَ الْمِيزانَ» ميزان اقسام زيادى دارد: 1. دين مقدس اسلام خالى از افراط
و تفريط و صراط مستقيم. 2. قرآن مميز بين حق و باطل. 3. اميرالمؤنين  عليه‏السلام كه در
زيارتش مى‏خوانى: «السَّلامُ عَلَى يَعْسُوبِ الاْءيمانِ وَميزانِ الْأعمالِ وَسَيفِ ذي الْجَلالِ»[3].
4. عدل در معاشرت، نه ظلم و تعدّى و نه ضعف و سستى. 5. در باب معاملات، نه زياد
بگيريد و نه كم بفروشيد. 6. عدل در صرف مال، نه اسراف و نه تقتير[4]. 7. عدل در
دين، نه چيزى بر دين بيفزاييد و بدعتى بگذاريد و نه چيزى از دين را منكر شويد
و كسر گذاريد. 8. عدل در عبادت، نه رهبانيّت و نه ترك معاشرت و نه غرق در دنيا
و غفلت از آخرت. 9. عدل در حقوق، نه حقّ كسى را پامال كنيد و نه زايد از حقّش
انتقام كشيد. 10. عدل در علم و معارف، نه سفسطه و وسوسه و شبهات سوفسطايى[5]
و نه جهل و كوتاهى. و بالجمله، در كليّؤ امور به ميزان عدل رفتار شود، حتى در
خوراك و خواب و گفتار و كردار و غير اين‏ها. تمام آن‏ها را خداوند ميزان معيّنى
نصب فرموده و وضع نموده، لذا مى‏فرمايد:

 

[1] .  ترجمه ديگر: و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت.
 
[2] .  ر.ك: تفسير قمى: ج2، ص322؛ تفسير البرهان: ج7، ص385، ح6 و بحارالأنوار: ج16، ص88، ح14.
 
[3] .  سلام بر بزرگ و رئيس دين و ترازوى اعمال و شمشير خداى با عظمت. ر.ك: المزار«مشهدى»: ص184 و مستدرك الوسائل: ج10، ص222 با اندكى تفاوت.
 
[4] .  تقتير: سخت‏گيرى كردن در خرج مال.
 
[5] .  سوفسطائيان معتقدند كه هيچ يك از مُدركات ما آن طور كه ما درك مى‏كنيم نيست. آنان معتقدند كه در خارج، حقيقتى وجود ندارد و هرچه وجود دارد، تنها صورت ادراكى و ذهنى نزد ما مى‏باشد.

نوشتن دیدگاه