34     «إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّاتِ النَّعِيمِ»

ترجمه:
34. محققاً براى كسانى كه تقوا دارند نزد پروردگار خود بهشت‏هاى پر نعمت

است[1].
 
تفسير:
بعد از آنكه حال منافقين بيان شد، خداوند حال اهل تقوا را بيان مى‏فرمايد: «إِنَّ
لِلْمُتَّقِينَ» تقوا به معنى پرهيز است از آنچه براى انسان ضرر دارد، مثل اينكه انسان
بايد كارى نكند كه مريض شود، چايش[2] پيدا كند، بار سنگين بر ندارد، در جاهاى
پرخطر نرود، چيزهاى ميكروبى تناول نكند، عمل ضررى چه جانى چه مالى چه
عرضى نكند و اشباه اين‏ها. و مريض را اطبا همين نحوى كه دوا مى‏دهند، براى شفاى
درد پرهيز هم مى‏دهند كه مرض زيادتى پيدا نكند، و تقواى در دين پرهيز و اجتناب
است از عقوبات الهى.
 
[مراتب تقوا]
و اين تقوا مراتبى دارد كه اولين مرتبؤ آن پرهيز است از خلود در عذاب جهنم كه
آخر ندارد، مثل شرك و كفر و ضلالت و بدعت و انكار ضروريات دينى و مذهبى كه
مرادف با ايمان است، زيرا غير مؤن اگر از روى تقصير باشد نه قصور، مخلّد در
عذاب است و اَشدّ عذاب براى نفاق است كه «إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِى الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ
النّارِ»[3].
پس از آن تقواى از اخلاق رذيله و صفات خبيثه است، مثل كبر، بخل، عُجب
و ساير صفات قبيحه كه باعث حرمان [= محروميت] از فيوضات دنيوى و اخروى
مى‏شود.
سوم، تقواى از معاصى كبار كه باعث ضعف ايمان، بلكه زوال آن و مورث
استحقاق عذاب مى‏شود.

چهارم، تقواى از كليه معاصى كه مضرات ده‏گانه او را در آيؤ قبل تذكر داديم[4].
پنجم، تقواى از آلودگى به دنيا و زخارف آن، زائد بر مقدار ضرورت كه باعث
منع از عبادات و وظايف دينى مى‏شود.
 
[بهشت‏هاى پر نعمت و پايدار براى پرهيزكاران]
خداوند وعده فرموده كه از براى متقين به مراتب مختلفه «عِنْدَ رَبِّهِمْ» نزد
پروردگار آن‏ها كه قبلاً مقرر فرموده و ايجاد نموده «جَنّاتِ» كه از هر هشت بهشت كه
جمع مضاف افاده عموم دارد «النَّعِيمِ» پر نعمت، آن هم نعمت‏هايى كه زوال ندارد
و تمام شدنى نيست، بلكه مى‏فرمايد: «مَنْ خَشِىَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ وَ جاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ *
ادْخُلُوها بِسَلامٍ ذلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ * لَهُمْ ما يَشاؤنَ فِيها وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ»[5].
*    *    *

[1].  ترجمه ديگر: براى پرهيزگاران، نزد پروردگارشان باغستان‏هاى پر ناز و نعمت است.
 
[2].  چايش: سرماخوردگى:
 
[3].  آرى، منافقان در فروترين درجات دوزخند. سوره نساء: آيه 145.
 
[4].  ر.ك: ذيل تفسير آيه 33 همين سوره.
 
[5].  آن كه در نهان از خداى بخشنده بترسد و با دلى توبه‏كار باز آيد. به سلامت و شادكامى در آن
درآييد كه اين روز جاودانگى است. هر چه بخواهند در آنجا دارند و پيش ما فزون‏تر هم هست. سوره ق: آيات 33 ـ 35.

نوشتن دیدگاه