زشهر کوفه به گوشم رسد صدای علی     ***     غریو گریه و آوای ناله ‏های علی
سکوتِ غربت دل تنگ می‏داند    ***    که چاه بود و شب و بانگ‏ های های علی
رسول گفت پس از من بسوز و لب مگشا    ***    بدین نشانه گلوگیر شد صدای علی
به عشق جان پیمبر به سوی مرگ شتافت     ***    ببین چه مایه صفا بود در وفای علی
به نام دین خدا بس که حیله ورزیدند    ***     زمانه همچو قفس، تنگ شد برای علی
گروه مردمِ تقوا فروشِ نفس پرست     ***     گره زدند به دست گره گشای علی
برو به کوفه و با گوش دل به ظلمت شب    ***    ز چاه‏ ها بشنو بانگِ «ربّنای علی»
گل مدینه و فرزند مکه را کشتند    ***     مگر چه بود به جز عدل، مدعای علی
شبی که قاتل خود را گرسنه می‏پنداشت     ***    نخواست شیر بنوشد، ببین حیای علی!
به ادعا نتوان شیعه بود، شیعه کسی است    ***     که پای خود بگذارد به جای پای علی
مهدی سهیلی

نوشتن دیدگاه