نگاهی به خوراک خلیفه نیز نشانگر خلاف این ادّعا است که می‌گوید:
«در غذا چندان قناعت داشت که هیچ کس دوست نداشت یک لقمه از طعام خاص او بخورد.»![170]
«گاه شکمش از گرسنگی صدا می‌کرد.»![171]
در حالی که اسناد تاریخی نشان می‌دهند:
الف) «مردی به عمر گفت: چاق شده‌ای.
عمر در پاسخ گفت: چرا نشوم، حال آن‌که من در میان زنانی هستم که جز پُر کردن شکم من تلاشی ندارند...»[172]
جالب‌تر آن‌که چاقی خلیفه در حالی است که او دیگری را به همین دلیل سرزنش می‌کند.
«خلیفه مردی را دید که هنگام راه رفتن ـ به علّت چاقی‌اش ـ نفس نفس[173] می‌زد.
از او پرسید: این چه حالی است؟
مرد پاسخ داد: این برکتی از جانب خداوند است.
خلیفه گفت: بلکه عذابی از سوی خدا است که تو را بدان عذاب می‌نماید.»[174]
ب) راوی می‌گوید: «نوبتی شام در منزل عمربن خطاب بودم؛ نان و گوشت می‌خورد و...»[175]
ج) «ابن‌عبّاس نقل می‌کند: در اوایل حکومت عمر بر او وارد شدم، برای او ظرفی شامل یک صاع[176] خرما آورده شد.
مرا دعوت به خوردن نمود، من یک دانه خرما خوردم و او شروع به خوردن کرد و تا آخرش را خورد؛ سپس از کوزه‌ای که نزد او بود نوشید و بر متّکائی تکیه داد و دراز کشید...»[177]
د) «عبدالله‌بن عمر نقل می‌کند که پدرم را در حالی دیدم که دهانش آب افتاده بود. پرسیدم: در چه حالی؟
گفت: ملخ سرخ شده[178] میل دارم.»[179]
در پایان، قضاوت درباره این ادّعا را به شما می‌سپاریم که می‌گوید:
«اما سیدنا عمر، برای مسلمین در سادگی و بی‌تکلفی و بی‌رغبتی در مظاهر دنیا، بهترین! نمونه و الگو بود.»![180]

 - پاورقی -

  (170) - ـ فریدون اسلام‌نیا: عشره مبشره (چاپ اوّل 1380)، ص 101 .
(171) - ـ همو: عشره مبشره (چاپ اوّل 1380)، ص 102 .
(172) - ـ نجاح عطا الطائی: نظریات الخلیفتین، ج 2، ص 8؛ به نقل از: شیخان بلاذری، ص 237 .
(173) - ـ (یأنح: یصوّت، و هو ما یعتری الإنسان السمین من البُهر إذا مشی)
(174) - ـ ابن‌ابی‌الحدید: شرح نهج‌البلاغه، ج 12، ص 165 .
(175) - ـ نجاح عطا الطائی: نظریات الخلیفتین، ج 1، ص 44؛ به نقل از: طبقات، ج 3، ص 318 .
(176) - ـ [حدود سه کیلوگرم.]
(177) - ـ ابن‌ابی‌الحدید: شرح نهج‌البلاغه، ج 12، ص 20 .
(178) - ـ [غذای لذیذی نزد عرب می‌باشد.]
(179) - ـ احمد البکری: من حیاة الخلیفه، ص 76؛ به نقل از: طبقات، ج 3، ص 229 ـ 230 .
(180) - ـ عبدالقادر دهقان سراوانی: مقاله مندرج در فصلنامه ندای اسلام، شماره 11، پاییز 81، ص 5 .

نوشتن دیدگاه