شيخ : بى‏ لطفى فرموديد كه اشاره به قرآن نموديد، زيرا كه نص قرآن كريم برخلاف اين بيان شما وارد است.
داعى : خيلى ممنون مى‏ شوم آيات برخلاف را كه مى‏ فرماييد قرائت فرماييد.
شيخ : آيات چندى در قرآن كريم شاهد بر اين عرض حقير مى‏ باشد.
اولاً در آيه 59 سوره 6 (انعام) صريحاً مى‏ فرمايد: «وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها إِلاّ هُوَ وَ يَعْلَمُ ما فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاّ يَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ فِي ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ».(1)
اين آيه دليل قاطع است بر اين كه جز ذات پروردگار احدى عالم به علم غيب نيست و هركس علم غيب را براى غير خدا قائل شود، غلو نموده و بنده ضعيف را شريك در صفت خدايى قرار داده و حال آن كه ذات پروردگار معرى مبراى از شريك است ذاتاً و صفتا و اين كه فرموديد: سيدنا على ـ كرم‏ اللّه‏ وجهه ـ عالم به غيب بوده است، علاوه بر اين كه او را در صفت مخصوص خدا شريك قرار داده ‏ايد، مقامش را بالاتر از مقام پيغمبر صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله بزرگ برده ‏ايد؛ زيرا خود پيغمبر صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله مكرر مى‏ فرمود: من بشرى هستم مانند شما و عالم به علم غيب خداست و صريحا اظهار عجز از علم غيب مى‏ نمود. مگر آيه 110 سوره 18 (كهف) را مطالعه ننموده‏ ايد كه فرمود: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ».(2)
و نيز در آيه 188 سوره 7 (اعراف) فرمود: «قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعا وَ لا ضَرًّا إِلاّ ما شاءَ اللّه‏ُ وَ لَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لاَسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَ ما مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلاّ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ».(3)
و در آيه 31 سوره 11 (هود) فرموده: «وَ لا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزائِنُ اللّه‏ِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَيْبَ».(4)
و در آيه 65 سوره 27 (النمل) فرمود: «قُلْ لا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلاَّ اللّه‏ُ وَ ما يَشْعُرُونَ أَيّانَ يُبْعَثُونَ».(5)
در صورتى كه خود پيغمبر به صريح اين آيات شريفه اذعان دارد به نداشتن علم غيب و اين علم را از مخصوصات ذات الهى مى ‏داند، شما چگونه چنين علمى را جهت على عليه ‏السلام قائليد. پس اين عقيده نيست، مگر آن كه مقام على عليه ‏السلام بايستى از مقام پيغمبر صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله بالاتر باشد.
مگر نه اين است كه در آيه 179 سوره 3 (آل عمران) فرموده: «وَ ما كانَ اللّه‏ُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ».(6)
پس روى چه قاعده شما علم غيب را براى غير خدا قائل مى ‏شويد؟ اگر اين عقيده غلو نيست كه على عليه ‏السلام را شريك خدا قرار دهيد، پس غلو چه چيز است؟!
داعى : مقدمات بيانات شما صحيح است و مورد قبول و عقيده همه ما مى‏ باشد ولى نتيجه ‏اى كه از مقدمات گفتارتان گرفتيد نارسا مى‏ باشد.
*************************
1-كليد خزاين غيب نزد خداست و كسى جز خدا بر آن آگاه نيست و نيز آن‏چه در خشكى و درياست، همه را مى‏ داند و هيچ برگى از درخت نيفتد مگر آن كه او آگاه است و هيچ دانه در زير تاريكى‏ هاى زمين و هيچ تر و خشكى نيست، جز آن كه در كتاب مبين مسطور است.
2-اى رسول بگو به امت كه من مانند شما بشر هستم (تنها فرق من با شما اين است) كه به من وحى مى ‏رسد. جز اين نيست كه خداى شما خداى يكتاست.
3-اى رسول بگو به امت كه من مالك نفع و ضرر خويش نيستم، مگر آن‏چه خدا بر من خواسته است و اگر من از غيب جز آن‏چه به وحى مى ‏دانم (يعنى به افاضه غيب الغيوب) آگاه بودم، بر خير و نفع خود هميشه مى ‏افزودم و هيچ ‏گاه زيان و رنج نمى‏ ديدم. من نيستم مگر رسولى ترساننده و بشارت‏ دهنده اهل ايمان.
4-و نمى‏ گويم من به شما كه خزاين خدا نزد من است و نه مدعى ‏ام كه از علم غيب حق آگاهى دارم.
5-اى رسول ما بگو كه در همه آسمان‏ ها و زمين جز خدا كسى از علم غيب آگاه نيست و هيچ نمى ‏دانند كه چه هنگام زنده و برانگيخته خواهند شد.
6-خداى متعال همه شما را از سر غيب آگاه نسازد.

نوشتن دیدگاه