« ربيعة بن كعب » مى‏گويد : روزى حضرت رسول صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلمبه من فرمودند : « ربيعه ، هفت سال است كه مرا خدمت مى‏كنى ، آيا چيزى از من نمى خواهى تا برآورده كنم » ؟
عرض كردم : « يا رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم ، اجازه بده تا در اين باره فكر كنم » .
روز بعد پيش آن حضرت رفتم . فرمودند : « اى ربيعه ، حاجت خود را بگو » .
گفتم : « از خدا بخواه كه مرا با تو داخل بهشت كند » .
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلمهمين كه خواسته مرا شنيدند فرمودند : « اين را چه كسى به تو ياد داده است » ؟
عرض كردم : « هيچ كس ، با خود فكر كردم كه اگر تقاضاى مال فراوان كنم ، بالاخره آن مال تمام مى‏شود . اگر عمر طولانى و اولاد زياد بخواهم عاقبتِ همه مرگ است ، پس با اين زمينه و انديشه از شما اين تقاضا را كردم » .
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلممدتى سر مبارك را به زير انداخت و به فكر فرو رفت . پس از مدتى سر برداشته و فرمودند : « اين مطلب را از خداوند خواهم خواست ولى تو هم با سجده‏هاى طولانى و مكرر مرا كمك كن »[1] .
-------------------------------------------------
[1] .  بحار الانوار : ج22 ، ص86 .

نوشتن دیدگاه