در يكى از سال‏ها كه معاويه به حج رفته بود سراغ « دارميّه حجونيه » را گرفت . دارميه از زنانى بود كه سوابق درخشانى در طرفدارى از امير مؤمنان على عليه‏السلام و دشمنى با معاويه داشت[1] . به معاويه خبر دادند كه او زنده است . او را حاضر كردند .معاويه از او پرسيد : « هيچ مى‏دانى چرا تو را احضار كردم ؟ به اين خاطر احضارت كردم تا بپرسم كه چرا على عليه‏السلامرا دوست و مرا دشمن مى‏دارى » ؟
گفت : « بهتر است از اين مقوله حرفى نزنى » .
معاويه گفت : « حتماً بايد جواب بدهى » .
در جواب گفت : « چون على عليه‏السلامعادل و طرفدار مساوات بود و تو بى جهت با او جنگيدى ، على عليه‏السلامرا دوست مى‏دارم ؛ چون فقرا را دوست مى‏داشت ، و تو را دشمن مى‏دارم چون به ناحق خون مى‏ريختى و ميان مسلمانان اختلاف افكندى و در قضاوت ظلم مى‏كنى و مطابق هواى نفس خود رفتار مى‏كنى » .
معاويه سخت خشمناك شد و جمله زشتى به آن زن گفت اما خشم خود را فرو خورد و همان‏طور كه عادتش بود آخر كار روى ملايمت نشان داد و پرسيد :« على عليه‏السلامرا به چشم خود ديدى » ؟
گفت : « آرى » .
معاويه پرسيد : « چگونه » ؟
آن بانو گفت : « به خدا سوگند ، او را در حالى ديدم كه سلطنتى كه تو را از خود بى خود كرده است او را غافل نكرده بود » .
معاويه گفت : « حاجتى دارى » ؟
گفت : « هر چه بخواهم مى‏دهى » ؟
معاويه گفت : « مى‏دهم » .
گفت : « صد شتر سرخ مو بده » !
گفت : « اگر بدهم آن وقت در نظر تو مانند على عليه‏السلامخواهم بود » ؟
گفت : « هرگز » .
معاويه دستور داد صد شتر سرخ مو به او دادند . آنگاه به او گفت : « اگر على عليه‏السلامزنده بود . يكى از اينها را به تو مى‏داد » ؟ !
او گفت : « به خدا قسم ، يك موى اينها را هم به من نمى‏داد ، زيرا اينها را مال عموم مسلمين مى‏دانست »[2] .
--------------------------------------------------
[1] .  اعيان الشيعه : ج6 ، ص346 .
[2] .  بحار الانوار : ج33 ، ص260 و امام على عليه‏السلام : ص869 .

نوشتن دیدگاه