127 «لِيَقْطَعَ طَرَفاً مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنْقَلِبُوا خائِبِينَ»
ترجمه:
127. از جهت اينكه خداوند قطع كند يك قسمت از كسانى كه كافر شدند به هلاكت و كشته شدن و اسيرى، يا آنكه آنها را مخذول و منكوب گرداند، پس برگردند مأيوس و نااميد.
تفسير:
[دو دسته شدن كفار در احد]
ظاهر اين است كه لامِ «لِيَقْطَعَ» متعلق به كلمه «النَّصْرُ» باشد كه نصرت الهى براى قطع قسمتى از كفار بوده، و قطع به معنى جدايى است كه اين قسمت از قسمتهاى ديگر كفار جدا شدند، يا به واسطه قتل كه صناديد و شجاعان و بزرگان آنها در بدر و احد كشته شدند و بسيارى از آنها اسير مسلمين گرديدند.
و تعبير به «طَرَفا» شايد براى اين باشد كه آنهايى كه نزديكتر بودند در ميدان جنگ با مسلمين كه البته بزرگان و دلاوران آنها بودند كشته شدند يا اسير شدند و آنهايى كه دورتر بودند فرار كردند.
«مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا» «من» تبعيضيه؛ يعنى كفارى كه آمده بودند براى جنگ با مسلمين، يك قسمت از آنها قتيل و اسير شدند.
«أَوْ يَكْبِتَهُمْ» «كبت» به معنى خزى و خيبه و خفّت و خوارى و وهن و سستى و به رو در افتادن است، و ظاهر اين است كه مراد بقيه لشكر كفر باشند كه فرار كردند و خوار و خفيف شدند؛ يعنى مشركين كه در حرب حاضر بودند دو قسمت شدند؛ يك قسمت كشته و اسير و يك قسمت خوار و خفيف.
«فَيَنْقَلِبُوا»؛ يعنى برگشتند رو به مكه كه فرار نمودند. «خائِبِينَ» «خيبة» مقابل ظفر است؛ مثل يأس كه مقابل رجاء است، و فرق بين اين دو اين است كه يأس اين است كه انسان از اول امر مأيوس است و هيچ اميدى ندارد، ولكن «خيبة» بعد از آنى است كه اميد كامل و اطمينان به ظفر داشته باشد، پس نااميد گردد.
آیه ١٢٧ « لِيَقْطَعَ طَرَفاً مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْ ... »
- بازدید: 2251