173 «فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَمَّا الَّذِينَ اسْتَنْكَفُوا وَ اسْتَكْبَرُوا فَيُعَذِّبُهُمْ عَذاباً أَلِيماً وَ لا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللّهِوَلِيّاً وَ لا نَصِيراً»
ترجمه :
173. بعد از اينكه تمام در روز حشر مجتمع شدند، آنها را دو دسته مى كنند. پس كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح نمودند، اجر و مزد آنها را به مقدار كافى و وافى عنايت مى فرمايد، بلكه زيادتر از مقدار كافى به فضل و كرم خود مرحمت مى كند. و اما كسانى كه استنكاف از توحيد نمودند و مشرك شدند و تكبر ورزيدند و زير بار انبيا نرفتند، پس آنها را عذاب مى كند عذاب دردناكى و يافت نمى شود براى آنها جز خدا، ولى و نه ياورى.
تفسير :
[ اجر مؤمن صالح و عقوبت روى گردانِ متكبر ]
«فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا» ؛ به تمام انبيا و آنچه شرط ايمان است. «وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ» مراد اين نيست كه تمام اعمال صالحه را به جا بياورند، زيرا ممكن نيست، و مراد اين نيست كه تمام اعمال آنها صالحه باشد، زيرا اعمال مباحه يا مكروهه هم از آنها صادر مى شود ؛ بلكه مراد اتيان به واجبات و ترك محرمات است.
«فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ»، تعبير به «اجر» نوع تفضل است، زيرا استحقاق براى احدى نيست. بلكه مراد آنكه خداوند به وعده هايى كه بر هر يك از اعمال صالحه در كتابش يا به لسان انبيا و ائمّه عليهم السلام داده وفا مى فرمايد .
«وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ»؛ بيش از آنچه وعده داده عنايت مى كند تفضلاً. «وَ أَمَّا الَّذِينَ اسْتَنْكَفُوا» «استنكاف» از توحيد، مثل نصارا كه قائل به تثليث و يهود كه به شرك رفتند و ساير طبقات مشركين، «وَ اسْتَكْبَرُوا» كه مخالفت انبيا و دستورات الهى كردند «فَيُعَذِّبُهُمْ عَذاباً أَلِيماً».
«وَ لا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللّهِ وَلِيّاً وَ لا نَصِيراً» اشاره به اين است كه مثل حضرت عيسى يا مريم يا روح القدس از نصارا بيزارند و اين توهّمى كه مى كنند كه آنها نجاتشان مى دهند توهّم فاسدى است، و همچنين حضرت موسى و ساير انبياى بنى اسرائيل يهود را نجات مى بخشند، و هم بتهاى مشركين آنها را شفاعت مى كنند غلط است، جز خدا ولىّ و ناصرى نخواهند يافت.
آیه ١٧٣ « فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ ... »
- بازدید: 1673