9 «وَعَدَ اللّه‏ُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌعَظِيمٌ»
ترجمه :
9. وعده فرمود خداوند به كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح نمودند از براى آن‏ها آمرزش و اجر عظيمى.
تفسير :
[وعده مغفرت و پاداش عظيم به اهل ايمان و صالحان]
«وَعَدَ اللّه‏ُ» « وعد » يكى از امورى است كه وفا به آن لازم است كه اگر به كسى وعده دادى كه اگر فلان عمل را به جا بياورى، فلان احسان را و فلان اجر را به تو عنايت مى ‏كنم، يا وعده دادى كه در فلان وقت منزلت مى‏ آيم، يا فلان عمل را براى تو به جا مى  ‏آورم، بايد عملى كنى؛« المؤمن إذا وعد وفى »[1]. و خلف وعد از قبايح عقليه است و محال است از خداوند صادر شود به مقتضاى عدل : «إِنَّ اللّه‏َ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ»[2]، «إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ»[3]، «وَعْدَ اللّه‏ِ لا يُخْلِفُ اللّه‏ُ الْمِيعادَ»[4] و غير اين‏ها. از آيات و اخبار متواتره به تواتر معنوى و ضرورت بين مسلمين، بلكه جميع مليين عالم و ضرورت عقل قائم است بر اينكه خلف وعد محال است از خدا صادر شود، به علاوه اگر خلف وعد بر خدا جايز باشد اقحام انبيا لازم آيد و سلب اطمينان بندگان در اطاعت و عبادت او مى ‏شود.
«الَّذِينَ آمَنُوا»، وعده‏ هاى الهى اختصاص دارد به «اهل ايمان»، زيرا غير مؤمن ولو تمام عمر عبادت كند، قابليت رحمت ندارد و مورد آيه شريفه «وَ قَدِمْنا إِلى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً»[5] مى ‏شود؛ زيرا ايمان شرط صحت كل اعمال است.
«وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ»، كلمه «الصّالِحاتِ» ولو جمع محلاّ به الف و لام است و افاده عموم مى ‏كند، لكن بالقطع و اليقين مراد اين نيست كه جميع اعمالش صالحه باشد، زيرا امكان ندارد جز در حق معصومين عليهم ‏السلام؛ بلكه مراد اين است كه اعمال صالحه از او صادر شود، ولو بعض اعمال ناشايسته هم از او صادر شده باشد.
«لَهُمْ مَغْفِرَةٌ»؛ از گناهان به واسطه ايمان «و أَجْرٌ عَظيمٌ» به واسطه اعمال صالحه.
---------------------------------------------------
[1] .  هرگاه مؤمن وعده كند، وفا مى ‏كند. بحار الأنوار : ج64 ، ص311 ، ضمن ح45 .
[2] .  محققاً خداوند خلف نمى ‏كند وعده‏ گاهى را كه وعده داد . سوره آل عمران: آيه 9 .
[3] .  محققاً تو خلف وعده نمى‏ فرمايى . همان: آيه 194.
[4] .  وعده الهى است. و خداوند خلف وعده نمى ‏كند. سوره زمر: آيه 20.
[5] .  و توجه نموديم بر آنچه اين كفار عمل كردند از كردار خود، پس قرار داديم عمل آن‏ها را ذرّه ‏هاى پراكنده در هوا. سوره فرقان: آيه 23.

نوشتن دیدگاه