84  « وَ ما لَنا لا نُؤمِنُ بِاللّه‏ِ وَ ما جاءَنا مِنَ الْحَقِّ وَ نَطْمَعُ أَنْ يُدْخِلَنا رَبُّنا مَعَ الْقَوْمِ الصّالِحِينَ»
ترجمه :
84. و چه باعث مى ‏شود كه ما ايمان به خدا و آنچه از حق بر ما ثابت شده و در دل ‏هاى ما آمده و جا گرفته نياوريم و توقع داريم كه خدا قبول فرمايد و ما را با صلحا محشور گرداند در بهشت جاويدان در قيامت.
تفسير :
[ سرّ مسلمان شدن فرستادگان نجاشى ]
«وَ ما لَنا لا نُؤمِنُ بِاللّه‏ِ» دفع دخل است ؛ يعنى اگر كسى بگويد كه چرا ايمان آورديد با اينكه شما قسّيسين بوديد و از علماى نصارا و در ميان آن‏ها عزت فوق عزت داشتيد كه الآن هم كشيش در نزد آن‏ها احترامش بيشتر از رئيس جمهور است.
جواب اينكه بعد از ثبوت حق نبايد انسان آخرت خود را به دنيا بفروشد. رياست و عزت و جاه و مال دنيا فانى و زايل است و آخرت باقى و ثابت و نجات و سعادت آن نشئه[1] منوط به ايمان به خداست و به «ما جاءَنا مِنَ الْحَقِّ» كه رسالت حضرت خاتم و قرآن و ساير عقايد حقه باشد و ما به واسطه ايمان . «وَ نَطْمَعُ أَنْ يُدْخِلَنا» متعلق محذوف است ، يعنى در جنب و سعادت «مَعَ الْقَوْمِ الصّالِحِينَ» از امت مرحومه پيغمبر اسلام صلى ‏الله‏ عليه ‏و‏ آله. و «طمع» گر چه از صفات خبيثه است، لكن طمع به مال مردم و توقع از آن‏ها. و اما طمع به بهشت و به الطاف و عنايات خداوند همان رجاست و بسيار ممدوح است و گذشت در كلام اميرالمؤمنين عليه ‏السلام:
«ما عبدتُكَ خوفاً من نارِك ، و لا طَمَعاً في جنّتِكَ ، بل وجدتُكَ أهلاً للعبادة فعبدتُك»[2] ؛ معنى اين نيست كه من خوف از آتش ندارم يا طمع به بهشت ندارم، بلكه خوف و طمع على از همه بيشتر بوده، بلكه مراد اين است كه عبادت تو از اين جهات نيست، بلكه يافتم كه سزاوار پرستش هستى، براى اوست.
*****************************************
[1] . مقام ، مكان .
[2] . تو را به خاطر ترس از جهنم و يا طمع داشتن به بهشت عبادت نكردم ، بلكه تو را سزاوار و شايسته عبادت يافتم و آنگاه عبادتت كردم. قصص الانبياء : ص206 و جامع السعادات : ج2 ، ص246 .

نوشتن دیدگاه