1   «بَراءَةٌ مِنَ اللّه‏ِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ »
ترجمه :
1. بيزارى از خداوند و رسول او به كسانى كه از مشركين با شما مسلمين قرارداد كرده‏اند[1].
[اعلام لغو پيمان‏هاى مشركان]
اشكال:
بعضى گفتند اظهار برائت از كسانى كه با آن‏ها معاهده شده از مشركين نقض عهد است و قبيح.
جواب:
گفتند كه ممكن است مدت معاهده منقضى شده باشد يا آنكه از مشركين عملى بر خلاف معاهده صادر شده باشد لكن اشكال و جواب هر دو بر خلاف ظاهر آيه است و درست نيست.
اما اشكال، برائت با معاهده هيچ تنافى ندارد زيرا معاهده راجع به اين است كه متعرض آن‏ها نباشند و آن‏ها آزاد باشند، برائت ترك مراوده و معاشرت و دوستى و وداد است كه البته بايد مؤن از غير مؤن بيزار باشد و از مطلق دشمنان دين و اين يكى از اركان ايمان است موضوع تولّى و تبرّى، و اين آيه در مقام اين است كه توهّم نشود كه همين كه معاهده شد مؤنين با آن‏ها وداد و محبت داشته باشند، مى‏فرمايد: «بَراءَةٌ مِنَ اللّه‏ِ وَرَسُولِهِ» كه اشاره به اينكه تمام مسلمين حتى آن‏هايى كه در مكه بودند بايد هيچ‏گونه تماسى با مشركين نداشته باشند، چنانچه حضرت ابراهيم عليه‏السلام «فَلَمّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ للّه‏ِِ تَبَرَّأَ مِنْهُ»[2]، نسبت به آزر. و آيات در اين باب بسيار است حتى نسبت [به] آبا و اقارب و غير آن‏ها.
«إِلَى الَّذِينَ عاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ» وجه اختصاص به ذكر با اينكه خدا و رسول از تمام مشركين و كفار و منافقين بيزارند خصوص كسانى كه مورد معاهده بودند چيست براى رفع توهّم است كه هم از مشركين كه توقع نداشته باشند كه پس از معاهده همه نوع محبتى نسبت به آن‏ها بنمايند و هم از مؤنين كه گمان نكنند با آن‏ها آميزش و وداد داشته باشند.
---------------------------------------------
[1] .  پيمان بسته‏اند.
[2] .  پس چون كه واضح شد بر ابراهيم اينكه او دشمن خداست بيزارى جست از او. سوره توبه: آيه 114 .

نوشتن دیدگاه