2   «فَسِيحُوا فِى الأَْرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِى‏وَأَنَّ اللّه‏َ مُخْزِى الْكافِرِينَ »
ترجمه :
2. پس سياحت كنيد و گردش نماييد در نقاط زمين هر كجا كه بخواهيد چهار ماه از يازدهم ذى الحجة تا دهم ربيع الثانى چهار ماه تمام و بدانيد كه شما محققاً نمى‏توانيد خداوند عالم را عاجز كنيد و قدرت او را بگيريد، و محققاً خداوند به قدرت كامله خود تمام كفار را سركوبى خواهد فرمود.
تفسير :
[مشركان، تنها چهار ماه آزادند]
«فَسِيحُوا فِى الأَْرْضِ» خطاب به كفار است چه آن‏هايى كه مورد معاهده بودند و چه ساير طبقات كفار، يعنى آزاد هستيد و مسلمين را نمى‏رسد كه متعرض شما باشند چه در مكه و چه در مدينه و چه در ساير بلاد.
«أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ»در اخبار بسيار دارد كه اين اظهار برائت يوم النحر بوده كه روز عيد قربان باشد كه تعبير به يوم الحج الاكبر مى‏فرمايد و چهار ماه تمام دهم ربيع الآخر مى‏شود[1]، و شرح اين قضيه چنانچه از اخبار منسوبه به حضرت صادق و حضرت كاظم و حضرت رضا و ساير ائمه هدى صلوات اللّه‏ عليهم است اين است كه در دوره جاهليت عقيده مشركين اين بود كه اگر كسى با لباس خود طواف كند ديگر نمى‏تواند آن لباس را بپوشد و بايد تصدق دهد لذا اگر ممكن بود بر آن‏ها يك لباس عاريه كنند يا كرايه كنند و اگر ممكن نبود عرياناً طواف مى‏كردند[2].
[فضيلت برجسته اميرالمؤمنين عليه‏السلام]
و پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله موقعى كه اين سوره نازل شده ابابكر را فرستاد كه اين آيات اول اين سوره را ببرد بر اهل مكه قرائت كند و شايد نظر آن حضرت به انتخاب ابى بكر اين بود كه مشركين نظر سوئى با ابى بكر نداشتند و از خطر آن‏ها محفوظ بود زيرا كسى از آن‏ها را نكشته بود و در جنگ‏ها كناره‏گيرى مى‏كرد و با آن‏ها سابقه داشت مدت‏هاى مديدى، جبرئيل عليه‏السلام نازل شد و عرض كرد: خداوند مى‏فرمايد اين آيات را بايد يا خود يا يك نفر از اهل بيت تو ببرد
تلاوت كند، حضرت صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهحضرت امير عليه‏السلامرا روانه كرد و در وسط راه از ابى‏بكر گرفت و او برگشت. و در بسيارى از اخبار دارد كه اين امهالِ مدت براى كسانى است كه طرف معاهده نبودند و اما آن‏ها كه طرف معاهده بودند امهال آن‏ها مدت انقضاى مجاهده بوده و پس از انقضاى مدت، ديگر مشركين حق ندارند عرياناً طواف كنند يا با مؤنين در مطاف شركت كنند بلكه حق دخول در مسجد الحرام را ندارند[3] چنانچه در آيه شريفه مى‏فرمايد: «إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرامَ بَعْدَ عامِهِمْ هذا...»[4] الآية، و ديگر در امان نيستند هر كجا به دست آمدند آن‏ها را بايد كشت، چنانچه مى‏فرمايد: «وَقاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً»[5]، و مى‏فرمايد: «فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ»[6].
«وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللّه‏ِ» زيرا خداوند بر تمام بندگان قاهر و غالب و قادر است «وَهُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ»[7].
«وَأَنَّ اللّه‏َ مُخْزِى الْكافِرِينَ» «خزى» به معنى رسوايى و اهانت و ذلت و خفت و بى‏اعتنايى است كه عقوبت دنيوى كفار است از قتل و هلاكت و نزول بليات و امثال آن‏ها است كه در بسيارى از آيات از براى كفار و مشركين و منافقين و يهود بيان فرموده و در آخرت عذاب أليم معين شده.
-------------------------------------------------------
[1] .  كافى: ج4، ص290، ح3؛ معانى الأخبار: ص296، ح5 و وسائل الشيعة: ج14، ص44، ح20.
[2] .  تفسير قمى: ج1، ص280؛ تفسير البرهان: ج3، ص360، ح1 و تفسير نورالثقلين: ج3، ص76، ح20.
[3] .  تفسير قمى: ج1، ص281 و تفسير التبيان: ج5، ص169 ـ 170.
[4] .  جز اين نيست كه مشركين نجس هستند پس نبايد نزديك مسجدالحرام شوند بعد از اين سال‏ها. سوره توبه: آيه 28 .
[5] .  و بكشيد مشركين را بالتمام چنانچه آن‏ها شما را مى‏كشند بالتمام. همان: آيه 36 .
[6] .  پس بكشيد مشركين را هر كجا كه به دست آورديد. سوره توبه: آيه 5 .
[7] .  و خداوند قاهر است بر سر تمام بندگان خود. سوره انعام: آيه 18 و 61 .

نوشتن دیدگاه