18 « لِلَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنى وَالَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُمْ ما فِى الْأَرْضِ جَمِيعاً وَمِثْلَهُ مَعَهُ لافْتَدَوْا بِهِ أُولئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسابِ وَمَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهادُ »
ترجمه :
18. از براى كسانى كه قبول اجابت كردند از براى پروردگار خود خوبى، بسيار خوبى است و كسانى كه اجابت نكردند، اگر بر فرض محال مالك جميع آنچه در زمين است باشند از جواهرات و معادن و عمارات و نباتات و اراضى و مثل آنها را هم داشته باشند و فدا دهند كه از عذاب نجات پيدا كنند، پذيرفته نمىشود و سخت از آنها حساب كشيده مىشود و جايگاه آنها جهنم است و بد منزلگاهى است.
تفسير:
[ در آثار استجابت دعوت و ترك آن ]
«لِلَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنى» «اجابت» دعوت الهى ايمان و تقوا و عمل صالح است، و «حسنى» افعلالتفضيل است كه از همه خوبىها بالاتر است و يك قسمت آن را در چند آيه بعد بيان مىفرمايد. و بالجمله خداوند دنيا و آخرت آنها را معمور مىفرمايد و بالاترين آنها رضاى حق است كه مىفرمايد:«وَعَدَ اللّهُ الْمُؤمِنِينَ وَالْمُؤمِناتِ جَنّاتٍ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَمَساكِنَ طَيِّبَةً فِى جَنّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوانٌ مِنَ اللّهِ أَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»[1]
و نيز مىفرمايد: «قُلْ أَ أُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِنْ ذلِكُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّاتٌ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَأَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضْوانٌ مِنَ اللّهِ وَاللّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ»[2].
«وَ الَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُ» كه ايمان نياوردند و به كفر و شرك و ضلالت باقى ماندند، تكذيب انبيا كردند، قرآن را مهجور كردند: «وَ قالَ الرَّسُولُ يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِى اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً»[3]، احكام الهى را زير پا گذاردند.
«لَوْ أَنَّ لَهُمْ ما فِى الْأَرْضِ جَمِيعاً»، تمام دنيا را بر فرض مالك شوند و يك دنياى ديگرى را هم داشته باشند، «وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لافْتَدَوْا بِهِ» كه از عذاب الهى نجات پيدا كنند.
«أُولئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسابِ» مجرد ترك ايمان نيست از جميع جزئيات اعمال آنها مؤخذه مىشود، چنانچه مىفرمايد: «وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَإِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها وَكَفى بِنا حاسِبِينَ»[4].
«وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهادُ»، پس از عقبات قيامت و سختىهاى آنها عاقبت جهنم است كه در حديث فرمود: «إنّ للقيامة خمسين موقفاً كل موقف مقام ألف سنه» ، ثم تلا آيه شريفه «فِى يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ»[5].
-------------------------------------------------------
[1] . وعده داده خداوند مؤمنين و مؤمنات را بهشتهايى كه از پاى قصرهاى آنها نهرهايى جارى است. هميشه در آن بهشتها هستند و منزلهاى پاكيزه در بهشتهاى عدن و خشنودى خداوند از آنها ، بزرگتر از بهشت و آن منازل است و اين رستگارى عظيمى است. سوره توبه: آيه 72.
[2] . بگو اى پيغمبر به آنهايى كه علاقهمند به تجملات دنيا هستند: آيا مىخواهيد شما را خبر دهم از نعمتهايى كه بهتر از تجملات دنياست؟ براى كسانى كه تقوا پيشه كردهاند نزد پروردگارشان باغ هايى است كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است و هميشه در آنها هستند و زن هايى كه پاك و پاكيزهاند و خشنودى پروردگار از آنها و خداوند بنده شناس است خوب و بد آنها را مىداند و به افعال خوب و بد آنها بيناست. سوره آل عمران: آيه 15.
[3] . و گفت رسول محترم: پروردگار من ! به درستى كه قوم من اين قرآن را رها كردند. سوره فرقان: آيه 30.
[4] . و ما قرار مىدهيم و نصب مىكنيم ميزانهاى عدل را از براى روز قيامت، پس ظلم نمىشود به هيچ نفسى هيچ گونه ظلمى و اگر بوده باشد به اندازه يك حبه از خردل، مىآوريم به آن حبه و كافى است كه ما حساب رس باشيم. سوره انبيا: آيه 47.
[5] . براى قيامت پنجاه ايستگاه است ، درنگ در هر ايستگاهى هزار سال است. سپس اين آيه را تلاوت فرمود: در روزى كه مقدار آن به اندازه پنجاه هزار سال است . امالى مفيد: ص329؛ امالى طوسى: ص111، ح23 ؛ كافى: ج5، ص143، ح108 و امالى صدوق: ص111 ، متن قرآنى ، آيه 4 از سوره معارج است .
آیه ١٨ « لِلَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنى وَالَّذِينَ لَمْ ... »
- بازدید: 1368