7   « وَ تَحْمِلُ أَثْقالَكُمْ إِلى بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بالِغِيهِ إِلاّ بِشِقِّ الْأَنْفُسِ إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ »
ترجمه :
7. و حمل مى‏كند بارهاى سنگين شما را از اين شهر به شهر ديگرى كه نبوديد شما بتوانيد حمل كنيد مگر به سختى نفوس خود[1].
تفسير :
«وَ تَحْمِلُ» مراد شتر است كه ناقه مى‏گويند.
[ در بيان معناى «اثقالكم» ]
«أَثْقالَكُمْ» كه گفتند، شتر شصت من بار، كه سيصد و شصت كيلو است، مى‏برد كه ساير حيوانات مثل اسب و قاطر و حمار نمى‏توانند و قبل از گارى و ماشين و طياره منحصر بود مال التجارة به حمل بر شتر، بله، در دريا با كشتى مى‏بردند «إِلى بَلَدٍ» به قرينه «إِلى» در تقدير «من بلد» هست؛ يعنى من بلد الى بلد.
«لَمْ تَكُونُوا بالِغِيهِ»انسان هر چه قدرت داشته باشد، مثل حمّال [= باربر] نمى‏تواند ده من بار يك فرسخ ببرد و مثل حمار و استر و يابو، كه به زحمت زيادى مى‏برند كه هر چند فرسخى بايد استراحت كنند يا تبديل شوند، چنانچه در اسب‏هاى گارى بر سه فرسخى، مال بند داشتند كه مفاد «إِلاّ بِشِقِّ الْأَنْفُسِ» است كه بسيار مشقت داشت.
«إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ» خداوندى كه شما را تربيت كرد از نطفه، كه چه مراحلى و منازلى طى كرديد تا به حد كمال رسيديد و معاش زندگانى شما را تأمين فرمود و وسايل استفادات شما را در دسترس شما قرار داد تماماً از روى رأفت و مهربانى و ترحم و تفضل بوده طلبى از او نداشتيد و استحقاقى در شما نبود، چنانچه فرداى قيامت هم آنچه از مثوبات و درجات عاليه عنايت فرمايد از روى تفضل است. بله، قابليت محل شرط است و در آخرت فقط ايمان است كه قابليت دارد، ولى در دنيا حيات است كه هر ذى روحى ما دامى كه حيات دارد قابليت دارد، مگر آنكه به واسطه كفر و فسق، مستحق بلا باشد، چنانچه در آخرت مستحق عذاب مى‏شود.
------------------------------------------------------------
[1] .  ترجمه ديگر: و بارهاى شما را به شهرى مى‏برند كه جز با مشقت بدن‏ها بدان نمى‏توانستيد برسيد. قطعا پروردگار شما رؤوف و مهربان است.

نوشتن دیدگاه