114 - كسى كه مايه پَستىِ مردم، مايه سربلندىِ اوست !
محدّث عالى قدر كلينى با ذكر سند روايت كرده است ازامام‏ صادق عليه  السلام كه فرمود: امام على بن الحسين عليه  السلام  با زنى كه قبلاً كنيز امام ‏حسن بن علي عليه السلام  بود ازدواج كرد، و چون خبر آن به عبدالملك مروان‏ رسيد، نامه‏اى نوشت بدين مضمون كه: تو شوهر كنيزان شده‏اى!
امام على بن الحسين عليه  السلام  در پاسخ او نوشتند: بدون شكّ خداوند پستى‏ها را در پرتوِ اسلام بالا بُرد و نواقص را به بركت اسلام تكميل كرد ولئامت را تبديل به كرامت فرمود، پس مسلمان را لئامتى نباشد و همانا كه ‏اگر لئامتى باشد، لئامت جاهليّت است.
رسول خدا صلي  الله  عليه  وآله وسلم كنيز و غلامش را به اختيار همسر درآورد و بعداًخود با آن كنيز ازدواج فرمود.(158)
پس چون نامه امام به عبدالملك رسيد، به كسانى كه در نزدش حاضر بودند گفت: به من خبر دهيد از مردى كه اگر دست به كارى زند كه مايه‏پَستىِ مردم است، براى وى جز مايه شرف و سربلندى نخواهد بود؟
گفتند: اين شخص اميرالمؤمنين (عبدالملك) باشد.
عبدالملك گفت: نه، به خدا قسم او آن كس كه شما گفتيد، نيست.
گفتن: ما جز اميرالمؤمنين، كسى را بدين عنوان نمى‏شناسيم.
گفت: نه واللَّه! او اميرالمؤمنين نباشد و همانا كه او على بن الحسين ‏است.(159)

نوشتن دیدگاه