132 -  معناى كَفّ نفْس
طبرى و ديگر تاريخ‏نگاران و حديث ‏آوران نقل كرده‏اند موقعى كه‏امام اميرمؤمنان عليه  السلام  در جنگ خندق با عمرو بن عبدود بزرگ پهلوان‏مشركين عرب روبرو شد و او را با ضربه كارى بر زمين انداخت و روى‏سينه‏اش نشست تا وى را به قتل برساند، پس ديده شد كه از روى سينه‏عمرو برخاست و بعد از لحظاتى كه از وى فاصله گرفت دوباره به اونزديك شد و سرش را از تن جدا نمود.
و چون از علّتِ برخاستن از روى سينه عمرو و... پرسيدند، فرمود: به‏خاطر آن كه فحشِ مادر به من داد و آبِ دهن به صورتم انداخت از روى‏سينه‏اش برخاستم و شتاب در قتلش نكردم، تا مبادا از روى حظّ نفس وتلافىِ دشنام و تُف‏اندازى بر او ضربه وارد كنم، و آنگاه كه از عمل وى‏حال آرامش به من دست داد و احساساتم فرونشست در راهِ خدا او را به‏قتل رساندم.(181)

--------------------------------

181)  تاريخ‏ طبرى بخش غزوه ‏خندق؛ مناقب ‏ابن ‏شهرآشوب، 115/2؛ وديگر مصادرِ شامل ‏شرح جنگ خندق.

نوشتن دیدگاه