5. (وَإِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ يِاقَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِى وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّى رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمّا زاغُوا أَزاغَ اللهُ قُلُوبَهُمْ واللّهُ لايَهْدِى الْقَوْمَ الْفِاسِقِينَ؛.
(به ياد آر) هنگامى را كه موسيژ به قوم خود گفت: چرا مرا آزار مى دهيد با اين كه مى دانيد من فرستاده خدا به سوى شما هستم وقتى دل هاى آنان (قوم موسى) به انحراف (ازحق و به گناه) متمايل گرديد، خداوند نيز قلب هاى آنان را منحرف ساخت (وتوفيق خود را از آنان قطع كرد). خدا گروه گناه كار را هدايت نمى كند).
موسى بن عمران ازپيامبران بزرگ جهان است. مبارزات پى گير وى با بشر پرستى وهر نوع توجه به غير خدا، زينت بخش صفحات تاريخ ملل جهان بوده ومورد عنايت قرآن مجيد نيز هست و در عظمت و جلالت و اهميت مبارزه هاى وى كافى است كه قرآن مجيد،136بار از او نام برده و تاريخ زندگى و مبارزه هاى مؤثر و سخنان حكيمانه و دلنشين وى را، به صورت هاى مختلف در 34 سوره(1)، گاهى به تفصيل و گاهى به اجمال نقل كرده است و قسمت مهمى از قصص قرآن را حوادث مربوط به زندگانى حضرت كليم - چه حوادث دوران طفوليت و جوانى و چه مبارزه هاى پى گير وى با دستگاه فرعون و سعى و كوشش هاى دل سوزانه او در هدايت و رهبرى قوم بنى اسرائيل و رنج ها و زحمت هايى كه در اين راه ديده و تحمل نموده است - تشكيل مى دهد.
اگر حضرت كليم، در ميان ملل جهان به عظمت و بزرگوارى و اخلاص و حقيقت پرستى معروف است، قوم بنى اسرائيل به شهادت تاريخ صحيح ومتون كتب آسمانى، به لجاجت و مجادله و تشكيك و ترديد در امور واضح و روشن و بى اعتنايى به حلال و حرام الهى و شانه خالى كردن از زير بار وظايف مذهبى و در نهايت آزار پيامبران حتى به سرحد كشتن و ريختن خون آنان، معروف و مشهورند.
با اين كه بنى اسرائيل مى دانستند، موسى بن عمران فرستاده خداست و همگى، معجزات وآيات نبوت و دلايل رسالت وى را مشاهده كرده و اين حقيقت را لمس كرده بودند كه، خداوند به وسيله اين مرد آسمانى، آنان را از زير يوغ اسارت و ستم هاى وصف ناپذير فرعون، نجات داد و آنان را به نيروى غيبى، از آب دريا عبور داد و فرعون و سپاهيان او را غرق كرد؛ با وجود اين هنوز چند لحظه از نجات آنان نگذشته بود كه ديدگان بنى اسرائيل به گروه بت پرستى افتاد كه به جاى خداى واقعى، بت ها را پرستش مى كردند. قوم موسى به جاى اين كه به حضرت كليم كمك كنند تا بت پرستان را از بت پرستى باز دارد، با كمال جسارت به موسى گفتند:.
(اجْعَلْ لَنِا إِلِهاً كَمِالَهُمْ الِهَة قِالَ إِنَّكُمْ قَوْم تَجْهَلُونَ؛(2).
براى ما خدايى مانند خدايان آنان قرار بده (كه او را ببينيم و لمس كنيم و عبادت نماييم موسى در پاسخ آنان گفت:) شما گروهى جاهل و نادان هستيد).
سپس آنان را با جمله هاى زير مورد خطاب قرار داد:.
(أَغَيْرَ اللّهِ أَبْغِيكُمْ إِلِهاً وَهُوَ فَضَّلَكُمْ عَلَى العِالَمينَ ُ وَإِذْ أَنْجَيْنِاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذابِ يُقَتِّلُونَ أَبْنائَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسِائَكُمْ وَفِى ذلِكُمْ بَلاء مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيم؛(3).
براى شما غير خداى واقعى خدا طلب كنم (چگونه اين كفران نعمت را مرتكب شوم) در حالى كه او شما را بر جهانيان برترى داده است. به ياد آريد وقتى را كه خدا شما را از چنگال قوم فرعون نجات داد. آنان شما را به شديدترين وضع شكنجه مى دادند، پسران شما را مى كشتند، زنان شما را اسير مى كردند و اين موضوع براى شما آزمايشى بزرگ است).
چه اهانت و آزارى بالاتر از اين، كه وقتى موسى بن عمران آنان را براى جهاد و مبارزه با ستمگران سرزمين مقدس (شام و فلسطين) فراخواند و وعده الهى را به آنان ياد آورى كرد كه اگر ستمگران سرزمين مقدس را بيرون برانند، سرزمين مقدس از آن آنها خواهد بود، آنان در پاسخ نداى حضرت كليم گفتند:.
(فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّكَ فَقاتِلا إِنّا هِهُنِا قاعِدُون؛(4).
تو و خدايت برويد، نبرد كنيد (ستمگران را بيرون نماييد) و ما در اين جا نشسته ايم).
-----------------------------------------
1.اين سوره ها عبارتند از: بقره، آل عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف، يونس، هود، ابراهيم، اسراء، كهف، مريم، طه، انبياء، حج، مؤمنون، فرقان، شعراء، نحل، قصص، عنكبوت، سجده، احزاب، صافات، غافر، فصلت، شورى، زخرف، احقاف، ذاريات، نجم، صف، نازعات و اعلى.
2. اعراف (7) آيه 138.
3.همان، آيه 140 و 141.
4. مائده (5) آيه 24.
--------------------------------
آية الله جعفر سبحاني

نوشتن دیدگاه