در اين هنگام امام عليه السلام براى وداع به سوى خيام آمد و فرمود: يا سكينه! يا فاطمه! يا زينب! يا ام كلثوم! عليكن منى السلام!
سكينه فرياد برآورد: اى پدر! آيا تن به مرگ داده اى؟
امام عليه السلام فرمود: چگونه چنين نباشد كسى كه نه كمك كننده اى دارد و نه ياورى؟
سكينه گفت: اى پدر! ما را به حرم جدمان باز گردان!
امام عليه السلام فرمود: اگر مرغ قطا رارها مى كردند مى خوابيد
خانمهاى حرم با شنيدن سخنان امام به زارى و شيون پرداختند، اما عليه السلام آنها را ساكت فرمود و روى به ام كلثوم نمود و گفت: اى خواهر! تو را وصيت مى كنم كه خود دار باشيگ آنگاه سكينه فرياد كنان به سوى امام آمد، و آن حضرت سكينه را بسيار دوست مى داشت، او را به سينه چسبايند و اشك او را پاك كرد و گفت:
سيطول بعدى يا سكينه فاعلمى
منك البكاء اذا الحمام دهانى
لا تحرقى قلبى بدمعك حسره
ما دام منى الروح فى جثمانى
فاذا قتلت فانت اولى بالذى
تاتيننى يا خيره النسوان (1)
مقتل منسوب به ابو مخنلف مطابق نقل قندوزى (ينابع الموده: ص 346) و احقاق الحق: 11/633) پسر از شرح كيفيت شهادت طفل شش ماه مى گويد:
ثم نادى: يا ام كلثوم، و يا سكينه، و يا رقيه، و يا عاتكه و يا زينب يا اهل بيتى عليكن منى السلام
آنگاه فرياد برآورد: اى ام كلثوم! اى سكينه! اى رقيه! اى عاتكه! اى زينب! اى اهل بيت من! من نيز رفتم، خداحافظ
غيرتمندى امام حسين عليه السلام
سيدالشهدا عليه السلام در حالى كه صدها زخم شمشير و نيزه و تير بر پيكر دارد بر زمين افتاده آن قدر خون از بدن مباركش رفته كه توانايى حركت ندارد. آفتاب گرم عربستان بر تن پاره پاره اش مى تابد و سوزش زخم ها را چندين برابر مى كند. تشنگى و عطش جگر او را مى گدازد و رمقى در پيكر ناتوانش نمانده، از ضعف (2) و ناتوانى نمى تواند چشم باز كند. ناگاه صداى سم ستوران و هلهله دشمن و ضجه نواميس خود را مى شنود. چشم باز مى كند، مى بيند دشمن به خيمه هاى او حمله كرده تمام كوش خود را به كار مى برد كه از جاى برخيزد و از حرم خود دفاع كند، هنوز مقدارى از زمين بلند نشده كه در اثر ضعف بر زمين مى خورد، ديگر توانايى حركت ندارد. در آن بى حالى فرياد مى زند و مى فرمايد: يا شيعه آل ابى سفيان ان لم يكن لكم دين و كنتم لا تخافون المعاد فكونوا احرارا فى دنياكم (3)
گر شما را به جهان دينى و آيينى نيست
لااقل مردم آزاده به دنيا باشيد
يعنى از فدائيان خاندان ابوسفيان، اگر دين و ايمان نداريد اقلا در دنيا آزاده باشيد. من با شما جنگ دارم و شما با من كار داريد. زنان چه كرده اند كه بر آنان مى تازيد، آن قدر مى كوشد تا آنها را از حمله بر خيمه ها باز مى دارد و تا موقعى كه زنده بود حتى در چنين حالى نگذاشت احدى از سپاه دشمن به خيمه هاى حرمش نزديك شود.
اى شه به خون غرقه به خون بين دل ما را
سوى ما بين كه به سوى تو ببينيم خدا را
توشه كشور ايجاد و شهانند گدايت
چشم اميد به سوى تو بود شاه و گدا را
آب مهريه زهرا و تو لب تشنه دهى جان
مصلحت بود ندانم چه در اين كار قضا را
از ناصر الدين شاه
دختر سه ساله
هنگامى كه امام عليه السلام با اهل حرم وداع كرد و اراده ميدان فرمود، دختر سه ساله خود را بوسيد و آن طفل از شدت تشنگى فرياد بر آورد: يا ابتاه! العطش آن حضرت فرمود: اى دختر كوچك من! صبر كن تا برايت آبى بياورم
پس آن حضرت روانه ميدان شد و به سوى فرات رفت، در اين زمان مردى از سپاه كوفه آمد و گفت: اى حسين! لشكر به خيمه ها رفتند.
آن حضرت از فرات بيرون آمد و خود را به سرعت به خميه ها رسانيد. آن دختر كوچك به استقبال پدر آمد و گفت: اى پدر مهربان! براى من آب آورده اى؟ امام از شنيدن اين سخن، اشك از ديدگانش جارى شد و فرمود: عزيزم به خدا سوگند كه تحمل تشنگى و بيقرارى تو بر من دشوار است، پس انگشت خود را در دهان آن طفل گذارد و دست بر پيشانى او كشيد و او را تسلى داد، و چون اما خواست از خيمه ها بيرون رود آن طفل به سوى امام دويد و دامان امام را گرفت، امام فرمود:
اى فرزندم! نزد تو خواهم آمد. (4)
هلال بن نافع، كه از سربازان دشمن بود، مى گويد: من پيشاپيش صف ايستاده بودم. ديدم امام حسين عليه السلام، پس از وداع با اهل بيت خود، به سوى ميدان مى آيد. در اين هنگام ناگاه چشمم به دختركى افتادكه از خيمه بيرون آمد و با گامهاى لرزان، دوان دوان به دنبال امام حسين عليه السلام شتافت و خود را به آن حضرت رسانيد. آنگاه دامن آن حضرت را گرفت و صدا زد:
يا ابه! انظر الى فانى عطشان
بابا جان به من بنگر، من تشنه ام
شنيدن اين سخن كوتاه ولى جگر سوز از زبان كودكى تشنه كام، مثل آن بود كه بر زخمهاى دل داغدار امام حسين عليه السلام نمك پاشيده باشند. سخن او آنچنان امام حسين عليه السلام را منقلب ساخت كه بى اختيار اشك از ديدگانش جارى شد. با چشمى اشكبار به آن دختر فرمود:
الله يسقيك فانه وكيلى. دخترم! مى دانم تشنه هستى خدا ترا سيراب مى كند، زيرا او وكيل و پناهگاه من است.
هلال گويد: پرسيدم اين دخترك كه بود و چه نسبتى با امام حسين عليه السلام داشت؟
به من پاسخ دادند: او رقيه عليه السلام دختر سه ساله امام حسين عليه السلام است.
ميوه باغ رسول
من رقيه دختر ناكام شاه كربلايم
بلبل شيرين زبان گلشن آل عبايم
ميوه باغ رسولم پاره قلب بتولم
دست پرورده حسينم نور چشم مصطفايم
كعبه صاحب دلانم قبله اهل نيازم
مستمندان را پناهم دردمندان را دوايم
من يتيمم من اسيرم كودكى شوريده حالم
طايرى بشكسته بالم رهروى آزرده پايم
زهره ايوان عصمت ميوه بستان رحمت
منبع فيض و عنايت مطلع نور خدايم
گلبنى از شاخسار قدس و تقوا و فضيلت
كوكبى از آسمان عفت و شرم و حيايم
شعله بر دامان خاك افكنده آه آتشينم
لرزه بر اركان عرش افتاد از شور و نوايم
گرچه در اين شام ويران گشته ام چون گنج پنهانم
دستگير مردم افتاده پا و بينوايم
من گلابم بوى گل جوئيد از من زانكه آيد
بوى دلجوى حسين از خاك پاك با صفايم
اى (رسا) ز آستانش هر چه خواهى آرزو كن
عاجز از اوصاف اين گل مانده طبع نارسايم.
---------------------------
1-قصه كربلا، ص 360 ما از اين كتاب شريف در وقايع و روز شمار عاشورا استفاده فراوان نموده ايم.
2-استقامت، فقيه و عالم فرزانه آيه الله سيد رضا صدر(ره)
3-مقتل الحسين عليه السلام، ص 364
4-قصه كربلا، ص 360 - 361
------------------------
على ربانى خلخالى

نوشتن دیدگاه