بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم
الحمدللّه‏ الواحد الاحد الفرد الصّمد الّذي لم يلد ولم يولد ولم يكن له كفواً أحد والصلاة والسلام على رسوله سيّد الاوّلين والاخرين خاتم‏الانبياء والمرسلين الطّهر الطّاهر والعلم الزّاهر أبي القاسم محمد بن عبداللّه‏ وعلى أهل بيته الطيّبين الطّاهرين سيّما ابن عمّه و وصيّه و وارث علمه وامينه على شرعه وخليفته المنصوص في امّته اميرالمؤمنين عليّ بن ابيطالب الفارق بين الحق والباطل ولعنة اللّه‏ على اعدائهم والمتنكّبين عن طريقتهم من الخوارج و النّواصب.
به فضل و لطف پروردگار متعال، از همان ايامى كه وارد اجتماع شدم، پيوسته پيرو سادگى بوده و از حيث گفتار و كردار خودنمايى نداشتم و از عجب و خودخواهى بر كنار بودم. با آن كه نشو و نمايم در خانه ‏اى بود كه همه نوع وسايل تعين و اسباب تنعّم در آن فراهم بود، ولى به حكم طبع و فطرت ساده خود از تعين روى گردان و از تجمل گريزان و از طلب شهرت و خودآرايى كه به آفات آن كاملاً واقف بودم نَفور و مُعرض.
در اين موقع نيز كه به امر و اصرار جمعى از مراجع و اكابر علماى اعلام و فقهاى فخام و فضلاى و دانش‏مندان كرام و علاقه‏ مندان به ديانت و اقتضاى وقت، چاپ اين كتاب مطمح نظر قرار گرفت، به مقتضاى همان اصل طبيعى و سادگى فطرى مى‏ خواستم كتاب حاضر را با بساطت و بدون ديباچه و مقدمه خالى از هر پيرايه به چاپ رسانم. لكن به صلاح‏ديد و اصرار بعضى از دوستان، خاصه دانش‏مند عزيز آقاى دكتر عبدالحميد گلشن ابراهيمى كه از مفاخر اساتيد فرهنگ مى ‏باشند، مصمم شدم مختصر مقدمه ‏اى بر اين كتاب بنويسم كه در اين مقدمه كشف حقايق نموده و توضيح كاملى در بعضى از موضوعات كتاب داده و علت چاپ آن را ذكر نموده و به بعض از ايرادات و شبهات مخالفين مختصراً اشاره شود.
و چون ممكن است با چاپ اين كتاب، از هر طرف مورد حملات و آماج تيرهاى ملامت قرار گيرم ـ هم چنان كه پيشينيان ما گرفتار اين نوع حملات گرديده‏ اند ـ لكن چه باك كه به خوبى بر قول اديب دانش‏مند معروف عتّابى شامى (1) واقفم كه به حقيقت درست گفته:
من قرض شعرا أو وضع كتاباً فقد إستهدف للخصوم واستشرف للالسن الاّ عند من نظر فيه بعين العدل وحكم بغير الهوى، وقليل ماهم.(2)
بديهى است همان قسمى كه اهل نطق و بيان مورد حملات قرار مى ‏گيرند، ارباب قلم و نويسندگانى هم كه پرده جهل تعصب را دريده و حقايق را آشكار مى‏ نمايند، از حمله مردمان ناراضى؛ يعنى كسانى كه خلاف اغراض و اهواى آنها قلم‏فرسايى شده است در امان نخواهند بود، ولى به مقتضاى گفته شيخ اجل شيراز:
سعدى افتاده ‏ايست آزاده

ما را با مردمان پرخاش‏جو وستيزه ‏گر سر جنگ و مناقشه نيست. ليكن اگر حمله ‏اى توام با علم و عقل و منطق و نزاكت باشد، با طيب خاطر و به جان و دل مى ‏پذيريم؛ هرچند كه عالم منصف در مباحثات و مقابله با حقايق منطقى، انصافا حمله نمى‏ كند.
واگر پاى فحش و ناسزا و تهمت و افترا و اعتراضات بى‏ جا در ميان و با هو و جنجال مقابله نمايند، داعى از مجادله بركنار و به حكم آيه كريمه: «وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنا وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاما» (3) رفتار مى ‏نمايم چه خوش سُرآيد اديب پارسى:
حاشا كه جواب تلخ هر كس گويم

اين نيست بد من كه بدم گويد كس

آن‏چه اكنون مى ‏توانم پيش بينى كنم، گذشته از عيب جويى‏ هاى مردمان حسود و عنود، از سه جهت ممكن است مورد اعتراض و ايراد و آماج تيرهاى ملامت قرار  گيرم.
*************************
1- ابوعمر و كلثوم بن عمرو بن ايوب شامى، كاتب، شاعر بليغ معروف و از شعراى دولت عباسى و معاصر خليفه مأمون الرشيد عباسى بود.
2- هر كس شعرى بگويد يا كتابى بنويسد، هدف تيرهاى زننده دشمنان و زبان ‏هاى تند آنها قرار گيرد؛ مگر كسانى كه به ديده عدل و انصاف بنگرند و بدون هوا و هوس حكم بنمايند و اين قبيل اشخاص بسيار كمند.
3- بندگان خاص خداى رحمان كسانى هستند كه در روى زمين ره به تواضع و فروتنى روند و هرگاه مردم جاهل با آنها خطاب و عتابى كنند، با سلامت نفس وشيرين‏ زبانى پاسخ گويند. سوره فرقان، آيه 63.

نوشتن دیدگاه