در اين گفتار به سخنان گهربار حضرت مهدى عليه ‏السلام اشاره مى‏شود:
1. براى تعجيل در فرج بسيار دعا كنيد؛ زيرا همين موجب فرج و گشايش شماست.(1)
2. به چپ و راست ميل نكنيد، مقصد خود را با دوستى ما براساس راهى كه روشن است، به سمت ما قرار دهيد.(2)
3. فاطمه دختر رسول خدا براى من الگويى نيكوست.(3)
4. هنگام قيام، آن‏چنان ظهور مى‏كنم كه بيعت هيچ‏يك از گردن‏كشان و طاغيان روزگار به گردنم نباشد.(4)
5. هركس منكر وجود من باشد، از من نيست و راهى كه مى‏رود راه پسر نوح است.(5)
6. وجود من براى اهل زمين امان است، همان‏گونه كه ستارگان براى اهل آسمان‏ها موجب امان هستند.(6)
7. كيفيت بهره‏بردارى مردم از من در زمان غيبت، همانند بهره‏مندى آنان از خورشيد است، هنگامى كه ابر خورشيد را پوشانده باشد.(7)
8. من ذخيره خدا در زمين و انتقام‏گيرنده دشمنانش هستم.(8)
9. من آخرين وصى هستم كه خداوند بزرگ به‏وسيله من گرفتارى‏ها را از خاندان و شيعيانم دور مى‏گرداند.(9)
10. از رحمت خدا دور است كسى كه نماز عشا را به اندازه‏اى به تأخير اندازد كه آسمان پر از ستاره شود! از رحمت دور است دور به كسى كه نماز صبح را به اندازه‏اى به تأخير اندازد كه ستاره‏هاى آسمان ناپديد شوند!(10)
11. هيچ عملى بهتر از نماز، بينى شيطان را به خاك نمى‏مالد؛ پس نماز بخوان و بينى شيطان را به خاك بمال!(11)
12. سجده شكر از واجب‏ترين و لازم‏ترين سنن است.(12)
13. با تقيه، خود را از دشمنان نگاه داريد و از افروختن آتش جاهليت پرهيز كنيد.(13)
14. وقتى براى هيچ‏كس جايز نيست كه در مال ديگران بدون اجازه آنان تصرف كند، پس چگونه اين كار در مال ما جايز مى‏شود؟(14)
15. در رعايت حال شما كوتاهى نمى‏كنيم و ياد شما را از خاطر نمى‏بريم كه اگر اين بود، از هر سو گرفتارى بر شما فرود مى‏آمد و دشمنان شما را از بين مى‏بردند.(15)
16. هنگامى كه خدا به ما اجازه سخن گفتن بدهد، حق آشكار شود و باطل نابود گردد.(16)
17. از آن‏چه برايتان سودى ندارد، پرسش نكنيد و خود را براى دانستن آن‏چه از شما نخواسته‏اند، به زحمت نيندازيد.(17)
18. من مهدى هستم؛ من آن كسى هستم كه زمين را پر از عدل مى‏كنم، همان‏گونه كه پر از ستم شده است. زمين هرگز از حجت خالى نمى‏ماند و مردم در وقفه قرار نمى‏گيرند.(18)
19. هركس كه ما از او بيزارى جوييم، خدا و فرشتگان و پيامبران و اوليائش نيز از او بيزارى مى‏جويند.(19)
20. زمين هيچ‏گاه خالى از حجت نيست؛ يا آن حجت آشكار است يا پنهان.(20)
21. اما ظهور فرج، پس آن به اراده خدايى است كه يادش بزرگ است و هركس [براى ظهور] وقتى معين كند، دروغ گفته است.(21)
22. پس هر فردى از شما بايد كارى كند كه وى را به محبت و دوستى ما نزديك سازد و از آن‏چه خوش‏آيند ما نيست و باعث كراهت و خشم ما مى‏گردد، دورى نمايد.(22)
23. از خدا بترسيد و تسليم ما شويد و كارها را به ما بسپاريد... و در پى آن‏چه از شما پوشيده است نرويد (23) [به دنبال مسائلى كه براى امور دنيايى و اخروى شما لازم نيست، نرويد].
24. اگر محبت شما را نداشتيم و صلاحتان را نمى‏ديديم و ترحم و شفقت بر شما نبود، گفت‏وگوى شما را ترك مى‏كرديم.(24)
25. دل‏هاى ما ظرف اراده و مشيت الهى است. اگر خداوند چيزى را اراده كند و بخواهد، ما نيز اراده كرده، خواهيم خواست.(25)
26. از فضايل تربت حضرت سيدالشهدا عليه ‏السلام آن است كه چنان‏چه تسبيح تربت حضرت در دست گرفته شود، ثواب تسبيح و ذكر را دارد، اگرچه دعا و ذكرى هم خوانده نشود.(26)
27. هركس به دنبال حاجات مردم باشد، خداوند نيز دنبال‏كننده و برآورنده حاجت او خواهد بود.(27)
28. اگر از خداوند طلب مغفرت كنى، خداوند نيز تو را خواهد آمرزيد.(28)
29. اگر طلب مغفرت و آمرزش برخى از شما براى يك‏ديگر نبود، تمام اهل زمين هلاك مى‏شدند.(29)
30. علت مستورماندن و مخفى‏شدن ما از شيعيانمان چيزى نيست مگر اعمال آنان كه به ما مى‏رسد و براى ما ناخوش‏آيند و دور از انتظار است.(30)
31. هرگز شك به خود راه مده؛ زيرا شيطان دوست دارد كه تو شك كنى.(31)
32. اما در روى‏دادهاى زمانه، به راويان حديث ما رجوع كنيد؛ آنان حجت من بر شمايند و من، حجت خدا بر آنانم.(32)
33. همانا كسى كه در حقوق برادران دينى تو، حريم الهى را نگه دارد و حقوق مالى‏اى را كه بر گردن دارد، به مستحقش برساند، از فتنه‏اى كه انسان را به راه باطل مى‏كشاند و از محنت‏هاى تاريكى كه سايه بر آن افكنده، ايمن خواهد بود.(33)
34. كسى كه بخل ورزد و از نعمت‏هايى كه خدا به عاريت دراختيار او گذاشته است، به مستحقش ندهد، در دنيا و آخرت زيان‏كار خواهد بود.(34)
35. نادانان و كم‏خردان شيعه و كسانى كه پر و بال پشه از دين‏دارى آنان برتر و محكم‏تر است، ما را آزار مى‏دهند.(35)
36. خداوند بر خود حتم (واجب) كرده كه خواسته اهل‏بيت را اجابت كند و منزلت و شأن آنان را عظيم گرداند.(36)
37. هركس حاجت و خواسته‏اى از پيش‏گاه خداوند متعال دارد، بعد از نيمه‏شب جمعه غسل كند و براى مناجات با خداوند در جاى‏گاه نمازش قرار گيرد.(37)
38. هركس از شيعيان ما به وظيفه خود خوب عمل كند، ما به او سر مى‏زنيم.(38)
39. اوصيا كسانى هستند كه خداوند متعال، دينش را با آنان زنده مى‏كند و نورش را با آنان كاملاً مى‏گستراند و سيطره مى‏دهد. خداوند ميان آنان و برادران و عموزادگان و ديگر خويشاوندانشان تفاوت آشكارى گذاشته است كه به سبب آن حجت از غيرحجت و امام از مأموم، شناخته شود. آن تفاوت آشكار اين است كه آنان را از گناهان محفوظ و مصون داشته و آنان را خزانه‏داران علم و حكمت و پرده‏داران سراى خود قرار داده و آنان را با دليل‏ها تأييد كرده است. اگر اين‏گونه نبود، مردم با هم يك‏سان بودند و هركس مى‏توانست ادعاى امامت كند كه در اين حال حق از باطل و عالم از جاهل تشخيص داده نمى‏شد.(39)
40. پروردگارا! چه كسى تو را خواند و تو دعايش را اجابت نكردى و چه كسى از تو درخواست نمود و به او عطا نفرمودى و چه كسى با تو مناجات كرد و او را نااميد ساختى يا خود را به تو نزديك نمود و او را دور ساختى.(40)
----------------------------------
1-احتجاج طبرسى، ج 2، ص 545.
2-همان، ص 537.
3-همان، ص 537.
4-همان، ص 545.
5-همان، ص 542.
6-كمال‏الدين، باب 45، ص 485، ح 4.
7-همان.
8-بحارالانوار، ج 52، ص 24.
9-كمال‏الدين، باب 43، ص 441، ح 12.
10-احتجاج طبرسى، ج 2، ص 557.
11-همان.
12-همان، ص 572.
13-همان، ص 599.
14-كمال‏الدين، باب 45، ص 521، ح 49.
15-احتجاج طبرسى، ج 2، ص 598.
16-بحارالانوار، ج 53، ص 196.
17-همان، ج 52، ص 180.
18-كمال‏الدين، باب 43، ص 444، ح 18.
19-احتجاج طبرسى، ج 2، ص 551.
20-همان، ص 214.
21-كمال‏الدين، باب 45، ص 483، ح 4.
22-احتجاج، ج 2، ص 551.
23-بحارالانوار، ج 53، ص 179.
24-همان.
25-الهدايه‏الكبرى، ص 395.
26-احتجاج طبرسى، ج 2، ص 583.
27-كمال‏الدين، باب 45، ص 493، ح 18.
28-اصول كافى، ج 1، ص 520.
29-دلائل‏الامامة، ص 297.
30-احتجاج طبرسى، ج 2، ص 602.
31-اصول كافى، ج 1، ص 517.
32-كمال‏الدين، باب 45، ص 484، ح 4.
33-احتجاج طبرسى، ج 2، ص 602.
34-همان.
35-همان، ص 550.
36-همان، ص 573.
37-مصباح كفعمى، ص 396.
38-شيفتگان حضرت مهدى.
39-احتجاج طبرسى، ج 2، ص 200.
40-مهج‏الدعوات، ص 81.

نوشتن دیدگاه