از جمله دلايل آن كه حميدى در جمع بين‏ الصحيحين نقل مى ‏نمايد كه در زمان خلافت عمر، پنج نفر مرد را با زنى گرفتند نزد خليفه آوردند و به ثبوت رسيد كه آن پنج نفر با آن زن زنا كرده ‏اند. فورى عمر امر به رجم مردان داد. در آن هنگام حضرت على عليه‏ السلام وارد مسجد شد و از آن حكم آگاه گرديد. به عمر فرمود: «حكم خدا در اين جا غير از اين است كه تو حكم كردى!» عمر گفت: «يا على عليه‏ السلام زنا ثابت شد پس از ثبوت زنا حكم رجم است.» حضرت فرمودند: «حكم زنا نسبت به مراتب، اختلاف پيدا مى‏ كند و اين جا از مواضعى است كه حكم اختلاف دارد.» عمر گفت: «آن‏چه حكم خدا و رسول صلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله است بيان نما، جهت آن كه مكرر از رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله شنيدم كه مى‏ فرمود: على اعلمكم واقضاكم؛ يعنى على داناتر از همه شما و در مقام قضاوت [و] اولا از همه شما مى ‏باشد.»
حضرت امر فرمود آن پنج نفر را آوردند. اولى را حاضر نمودند، امر بضرب عنقه و امر برجم الثانى و قدم الثالث فضربه فقدم الرابع فضربه نصف الحد خمسين جلدة فقدم الخامس فعزره.(1)
عمر متعجب و متحير شد گفت: كيف ذلك يا ابالحسن؛ چگونه بود اين قضيه كه پنج حكم مختلف در يك حكم نمودى؟ حضرت فرمود: فاما الاول فكان ذميا زنى بمسلمة فخرج عن ذمته والثانى محصن فرجمناه واما الثالث فغير محصن فضربناه والرابع عبد فحدة نصف واما الخامس فمغلوب على عقله فغررناه. فقال عمر: لولا على لهلك عمر لاعشت فى امة لست فيها يا اباالحسن.(2)
*************************
1-امر فرمود اولى را گردن زدند و دومى را سنگ‏سار نمودند و سومى را صد تازيانه حد زنا زدند، چهارمى را پنجاه تازيانه نصف حد زنا به او زدند، پنجمى را 25 تازيانه حد تعزير زدند.
2-اما اولى كافرى بود در ذمه اسلام كه با زن مسلمانى زنا كرده بود، از ذمه بيرون رفته، حكم او كشتن و گردن زدن بود و دومى مرد زن‏دارى بوده كه زنا كرده، سنگ‏سارش نمودم و سيمى مرد بى ‏زن بود كه زنا نموده، صد تازيانه حد زنا زدم؛ چهارمى غلامى بود كه زنا كرده، حدش نصف حد آزاد بود پنجاه تازيانه زدم و پنجمى ابله و كم‏ عقل بود، لذا تعزيرش نمودم به 25 تازيانه. پس عمر گفت: «اگر على عليه‏ السلام در اين واقعه نبود، خطاى حكم من سبب هلاكت من شده بود. خدا نكند يك روزى در امتى باشم كه تو يا على عليه‏ السلام در آن‏جا نباشى!»

نوشتن دیدگاه