و نيز امام احمد حنبل در مسند (1) و امام ‏الحرم احمد بن عبداللّه‏ شافعى در ذخائرالعقبى (2) و سليمان بلخى حنفى در ينابيع ‏المودة (3) از حسن بصرى و ابن‏ حجر در فتح ‏البارى (4) و ابى داوود در سنن (5) و سبط ابن‏ جوزى در تذكره (6) و ابن ‏ماجه در سنن (7) و مناوى در فيض ‏القدير (8) و حاكم نيشابورى در مستدرك (9) و قسطلانى در ارشادالسارى (10) و بيهقى در سنن (11) و محب‏ الدين طبرى در رياض‏ النضرة (12) و بخارى در صحيح (13) باب لايرجم المجنون والمجنونة بالاخره اكابر علماى خودتان متكاثرا نقل نموده ‏اند كه روزى زن ديوانه ‏اى را نزد خليفه عمر بن الخطاب آوردند كه زنا داده بوده. بعد از اعتراف به زنا، خليفه امر به رجم و سنگ‏سارش نمود. حضرت اميرالمؤمنين عليه‏ السلام حاضر بود. فرمود: «خليفه چه مى‏ كنى؟» سمعت رسول‏ اللّه‏ يقول رفع القلم عن ثلثة، عن النائم حتى يستيقظ وعن المجنون حتى يبرء ويعقل وعن الطفل حتى يحتلم قال فخلا سبيلها.(14)
و ابن‏ السمان در كتاب الموافقه احاديث بسيارى از اين قبيل نقل نموده است و در بعضی از كتب، قريب صد موضع از خطاها و اشتباهات خليفه را نقل نموده‏ اند كه وقت مجلس اقتضاى نقل بيش از اينها را ندارد. گمان مى‏ كنم براى نمونه و اثبات مرام همين مقدار كه عرض شد كافى باشد.
پس آقايان محترم، از شنيدن اين قبيل اخبار كه اكابر علماى خودتان نقل نموده ‏اند، تصديق مى ‏نماييد، معلم بى‏ علمى كه چنين حرفى را زده است، كاملاً بى ‏اطلاع بوده و روى هواى نفس و تعصب بيان نموده، قطعا بايستى از او مطالبه دليل نمود (كه هرگز نتواند چنين دليلى اقامه نمايد). آن‏چه مسلم عندالفريقين است، در ميان اصحاب رسول ‏اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله اعلم و افقه و اكمل از اميرالمؤمنين عليه‏ السلام وجود نداشته؛ چنان‏چه نورالدين بن صباغ مالكى در فصول‏ المهمه (15) در حالات آن حضرت نوشته:
*************************
1-مسند احمد، ج 1، ص 140 و 154.
2-ذخائر العقبى، ص 81.
3-ينابيع‏ المودة، ج 1، ص 226.
4-فتح ‏البارى، ج 12، ص 101.
5-سنن ابى‏ داوود، ج 2، ص 227.
6-تذكره ‏الخواص، ص 57.
7-سنن ابن‏ ماجه، ج 2، ص 227.
8-فيض‏ القدير، ج 4، ص 357.
9-مستدرك حاكم، ج 2، ص 59؛ ج 4، ص 389.
10-ارشاد السارى، ج 10، ص 9.
11-سنن كبرى بيهقى، ج 4، ص 323.
12-رياض‏ النضرة، ج 2، ص 196.
13-صحيح بخارى، ج 8، ص 21.
14-شنيدم رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله مى ‏فرمود: «قلم از سه كس برداشته شده: از خوابيده تا بيدار شود و از ديوانه تا عاقل گردد و از بچه تا محتلم شود» يعنى به سن رشد و تكليف برسد. پس رها كردند آن زن ديوانه را به راه خود رفت.
15-فصول‏ المهمة، ج 1، ص 195.

نوشتن دیدگاه