زيرا اعلميت، خود بزرگ ترين برهان اولويت است؛ خصوصا كه توأم با ساير صفات كماليه گردد؛ چنانچه در آيه 35 سوره 10 (يونس) صريحا مى فرمايد: «أَفَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلاّ أَنْ يُهْدى فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ».(1)
يعنى البته آن كسى كه عالم به طريق هدايت است، اولا مى باشد كه مطاع مردم واقع شود، يا آن كسى كه جاهل به طريق هدايت است و ديگرى بايد او را هدايت و راهنمايى نمايد؟
و اين آيه شريفه خود دليل كافى است بر عدم جواز تقديم مفضول بر فاضل كه قاعده عقلايى است در امر امامت و خلافت و رياست عامه و دينيه و دنيويه و جانشينى رسول خدا صلى الله عليه و آله؛ چنان چه در آيه 9 سوره 39 (زمر) به طريق استفهام تقريرى و انكارى مى فرمايد: «هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ».(2)
*************************
1-آيا آن كسى كه خلق را به سوى حق رهبرى مى كند سزاوارتر به پيروى است، يا آن كه هدايت نمى كند مگر آن كه خود هدايت شود؟ پس شما چگونه حكم مى كنيد!
2-آيا اهل علم و دانش مانند على عليه السلام با مردم جاهل نادان يكسانند؟ (هرگز يكسان نيستند).
على عليه السلام اولى و احق به مقام خلافت بوده
- بازدید: 4992