و چنين نصى در قرآن و اخبار جز براى على عليه‏ السلام نبوده؛ چنان‏ چه صريحا در آيه 7 سوره 13 (رعد) به پيغمبر صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله خطاب مى‏ فرمايد: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ»؛ يعنى تو ترساننده و بيم ‏كننده ‏اى و براى هر قومى راه‏نمايى مى‏ باشد و آن راه نماينده و هادى امت بعد از پيغمبر صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله على و عترت طاهره عليهم ‏السلام بودند؛ چنان‏ چه امام ثعلبى در تفسير كشف ‏البيان (1) و محمد بن جرير طبرى در تفسير (2) و محمد بن يوسف گنجى شافعى در باب 62 كفايه‏ الطالب (3) مسنداً از تاريخ ابن‏ عساكر (4) و شيخ سليمان بلخى حنفى در آخر باب 26 ينابيع ‏المودة (5) از ثعلبى و حموينى و حاكم ابوالقاسم حسكانى و ابن ‏صباغ مالكى (6) و مير سيد على همدانى و مناقب خوارزمى (7) از ابن‏ عباس و مولانا اميرالمؤمنين و ابوبريده اسلمى يازده خبر نقل مى‏ نمايند به الفاظ و عبارات مختلفه كه خلاصه همه آنها اين است كه وقتى اين آيه نازل شد، رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله دست به سينه خود گذارد [و] فرمود: انا المنذر. آن‏گاه دست به سينه على عليه‏ السلام گذارد و فرمود: و انت الهادى وبك يهتدى المهتدون؛ يعنى تو هادى (در اين امتى بعد از من) و به تو هدايت مى‏ شوند هدايت ‏يافتگان.
و اگر چنين نصى درباره ديگران آمده بود، قطعا ما پيرو آنها مى‏ شديم و چون اختصاص به على عليه‏ السلام داده شده، ما ناچاريم پيرو آن بزرگ‏وار باشيم؛ نظرى به پيرى و جوانى نداريم.
*************************
1-كشف‏ البيان، ج 5، ص 271.
2-تفسير طبرى، ج 7، ص 344.
3-كفايه ‏الطالب، ص 233، باب 62.
4-تاريخ ابن‏ عساكر، ج 42، ص 359.
5-ينابيع ‏المودة، ج 1، ص 296.
6-فصول‏ المهمه، ج 2، ص 574.
7-مناقب، ص 83، ح 70.

نوشتن دیدگاه