اولاً در مدت 25 سال، تقريبا مردم به كينه و عداوت و دشمنى آن حضرت تربيت شدند. بسيار مشكل بود دفعتا همگى زير بار ولايت رفته و تصديق مقام آن حضرت را بنمايند (چنان‏چه از روز اول خلافت يكى از بزرگ‏زادگان آن زمان از در مسجد وارد شد. آن حضرت را كه روى منبر ديد، بلند گفت: «كور شود آن چشمى كه به جاى خليفه عمر، على عليه‏ السلام را روى منبر ببيند!»
ثانيا مردمان دنياطلب توانايى قبول عدل و عدالت آن حضرت را نداشتند (مخصوصا در سنوات اخيره دوره زمام‏دارى اموى‏ ها در خلافت عثمان كه آزاد مطلق بودند). لذا دم از مخالفت زدند تا فردى روى كار آيد كه اميال دنياطلبى آنها را تأمين نمايد (چنان‏چه در دوره خلافت معاويه اميال و آرزوهاى آنها برآورده شد و به مقاصد دنياطلبى خود رسيدند).
فلذا طلحه و زبير كه در روز اول بيعت نمودند، همين كه تقاضاى حكومت از آن حضرت نمودند و مورد قبول واقع نشد، فورى بيعت را شكسته و فتنه جمل و بصره را برپا نمودند.
ثالثا خوب است دقيقانه به تاريخ بنگريد و منصفانه قضاوت نماييد، ببينيد سبب فتنه و فساد و انقلاب در اول امر خلافت كه بوده؟ چه كسى مردم را تحريص و ترغيب به مخالفت و انقلاب نمود و باعث ريزش خون ‏هاى بسيار گرديد؟
آيا آن كس جز ام ‏المؤمنين عايشه ديگرى بوده؟ آيا عايشه نبود كه به شهادت تمام علماى محدثين و مورخين اسلام از شيعه و سنى، سوار شتر شد (و برخلاف دستور خدا و پيغمبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏ آله كه امر نموده بودند در خانه بنشيند) به بصره رفت و ايجاد فتنه و فساد و انقلاب نمود و سبب ريزش خون هاى بسيار از مسليمن گرديد؟!
پس عدم سياست‏ مدارى آن حضرت سبب انقلاب و فتنه و فساد نشد، بلكه رويه و رفتار تربيت‏ شدگان 25 ساله و كينه و عداوت ام‏ المؤمنين عايشه و حرص و آز دنياطلبان مسبب انقلاب و خون‏ريزى شد.
رابعاً راجع ‏به جنگ‏ هاى داخلى و خون‏ريزى اشاره نموديد كه به واسطه عدم‏ حسن سياست آن حضرت بوده. اين هم اشتباه بزرگى است كه بدون دقت در تاريخ بيان نموديد.
اولاً اگر عميقانه و منصفانه توجه كنيد، مى ‏بينيد كه مسبب جنگ‏ هاى داخلى و خون‏ريزى‏ ها ام ‏المؤمنين عايشه بود كه با منع صريح پيغمبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏ آله جداً در مقابل آن حضرت قيام نمود و ريشه تمام جنگ‏ ها و خون‏ريزى‏ ها گرديد؛ زيرا اگر عايشه قيام نكرده بود، كسى جرأت نمى‏ كرد در مقابل آن حضرت قيام نمايد؛ چه آن كه رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏ آله صريحا فرموده بود: «جنگ با على عليه‏ السلام جنگ با من است.» پس كسى كه مردم را جرأت داد و به جنگ آن حضرت كشيد، عايشه بود كه جنگ جمل را تشكيل داد و با كلمات ناهنجار نسبت به آن حضرت ميدان حرب را گرم و مردم را جرى نمود.

نوشتن دیدگاه