فرمان الهى اعلام رسمى امامت و ولايت اميرمؤمنان‏ بود. براى اجراى اين فرمان پيامبر اين گونه فرمود:
(من) به بندگى خود اعتراف مى‏كنم و به پروردگارى او گواهى مى‏دهم و آنچه را به من وحى فرموده ابلاغ مى‏نمايم، مبادا اگر چنين نكنم عذابى بر من وارد شود كه هيچ كس - گرچه چاره انديشى او بسيار و دوستى‏اش بامن خالص باشد نتواند آن را دور سازد - هيچ معبودى جز او نيست - زيرا به من اعلام فرموده كه اگر آنچه را بر من نازل فرموده در مورد حق على‏ ابلاغ نكنم رسالت او را انجام نداده‏ام، و او حفظ و حراست مرا ضامن گشته و او خداوند كفايت كننده و بزرگوار است. او به من چنين وحى فرموده:
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ ، يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النّاسِ) .
«به نام خداوند بخشنده مهربان، اى پيامبر، آنچه به سوى تو از طرف پروردگارت -  در مورد على و مسأله خلافت و جانشينى او نازل شده ابلاغ كن و اگر چنين نكنى رسالت الهى خود را انجام نداده ‏اى و خداوند تو را از شرور مردم حفظ مى‏كند». 

نوشتن دیدگاه