پيامبر  از نقشه ‏هاى منافقان آگاه و از پيمان هايى كه بين خود بسته بودند خبر داشت . آن حضرت كه نگران توطئه دشمنان براى ضربه به اسلام بود براى جلوگيرى از آن ، اجازه خواست تا اين مأموريت انجام نشود . آن حضرت اين واقعه را چنين بيان مى‏كنند:
 من از جبرئيل  درخواست نمودم تا(از خدا اجازه بگيرد و ) مرا از ابلاغ اين مسأله به شما معاف بدارد، زيرا مى‏دانستم افراد شايسته و با تقوا در ميان شما اندك و افراد منافق و مفسد و گنهكارانى كه به اسلام خيانت و استهزا مى‏كنند فراوانند و خداوند آنان را در قرآن توصيف نموده و مى‏فرمايد:(يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مالَيْسَ فى قُلوبِهِمْ، وَيَحْسَبُونَهُ هَيِّناً وَ هُوَ عِنْدَاللّهِ عَظيمٌ)(183) «آنان به آنچه به زبان مى‏گويند ايمان ندارند و گمان مى‏كنند اين كار كوچكى است، در حالى كه در پيشگاه خداوند بزرگ است.» آنها مرا زياد آزار نمودند تا آن اندازه كه به من نسبت دادند كه من هر سخنى را باور مى‏كنم و به آن گوش فرا مى‏دهم و اين بدان سبب بود كه على بن ابى طالب هميشه ملازم من بود و من به او توجه مى‏نمودم  ...[ آنان به قدرى به من آزار نمودند كه ]خداوند اين آيه را بر من نازل نمود: «از ايشان كسانى هستند كه پيامبر [ما ]را مى‏آزارند و مى‏گويند: (او گوش شده و به حرف هر كسى گوش فرا مى‏دهد) به آنان بگو: گوش دادن پيامبر به حرف ديگران خير شماست. او به خدا ايمان دارد و گفته‏هاى مؤمنين را نيز تصديق مى‏كند.]»

نوشتن دیدگاه