ذات بیهمانند خداوندی دارای نامها و وصفتهای ارجمندی است كه به اقتضای ذاتی خود هریك از آن نامها خواهان مظهر و مجلایی برای نمایش خویشتن هستند؛ آن گونه كه در حدیث قدسی «كنز مخفی» آمده است: «من گنجینهای پنهان بودم و دوست داشتم كه شناخته شوم، پس هستی را آفریدم تا شناخته شوم».(8)خداوند بر اساس عشق ذاتی خویش دست به آفرینش زد و خلایق را آینه صفات خود ساخت و «مثال »هایی برای خود برگزید: «ولله المثل الاعلی»(9) تا خویش را در آنان به نمایش گذارد.
برابر روایات روشنگر اسلامی، رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان (علیهم السّلام) «مثال»های والای خداوندی هستند؛ اینان، به صورت و سیرت، بیانگر جلوههای زیبای خداوند سبحاناند. و در این میان حسین(علیه السّلام) جلوه تام و تمام و مثال شكوهمند خدایی است و این شكوه پایدار، به ماندگاری ذات حق ـ سبحانه و تعالی ـ همیشگی و جاودان است؛ چرا كه خدا پایدار است.
______________________________________________________
8. جامع الاسرار و منبع الانوار، سید حیدر آملی، ص۱۰۲.
9. نحل/ ۶۰.
امام حسین(علیه السّلام)؛ مَثل اعلای الهی
- بازدید: 4048