اما حدیث دلدادگی به حسین، حدیث غریبی است. ماجرای عشق به او رازی دیگر از بی‌مرگی داستان امام حسین(علیه السّلام) است. این شورش بی‌پایان كه در جان آدمیان جای گرفته است از كجاست؟ این عشق بی‌زوال از كدام سرچشمه فوران می‌كند؟ كدامین شراب هستی سوز، كام دل دادگان حسینی را برای همیشه عطش ناك عشق او كرده است؟ سر این حقیقت پنهان در این كلام بلند معصوم(علیه السّلام) نهفته است كه: «برای امام حسین(علیه السّلام) در دل‌های مومنان حرارتی است كه هیچ گاه سرد نمی‌شود». این آتش نامیرای حسینی(علیه السّلام)، دل‌های مومنان را فروزان می‌كند و در هر زمان به گونه‌ای جلوه‌گر می‌شود. امام سجاد(علیه السّلام) هنگامی كه خطبه خواند، ابتدا به شناسایی خود و خاندان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) پرداخت و آن‌گاه به پاره‌ای از فضایل خاندان خویش اشاره كرد:
«خداوند به ما دانش و شكیبایی، شجاعت و سخاوت و دوستی مومنان را اعطا كرده است».(7) از بركت  همین اراده و دهش خداوندی است كه «دل‌های همه خداپرستان كانون محبت امام حسین(علیه السّلام) است» و این محبت، یاد آن امام نور را زنده نگه داشته است.
_______________________________________
7. همان، ص۲۶۱.

نوشتن دیدگاه