ترتيب دادن مجلس مهمانى كار بسيار خردمندانه و پسنديده اى است، اگر:
1. براى تحكيم رشته هاى محبت باشد.
2. به شكرانه اعطاى نعمتى از جانب خداوند باشد.
3. سبب اسراف و هدر رفتن نعمت هاى الهى نگردد.
در اين صورت، نشست و برخاست ها، وسايل رشد مادى و معنوى افراد را فراهم مى آورد. بنابراين، بايد تلاش شود تا افزون بر پذيرايى، به طور مستقيم يا غيرمستقيم، ديگران را به وظايف انسانى شان آگاه سازيم. در اين ميان، آنچه مورد نكوهش اولياى الهى است، اين است كه دعوت شدگان تنها از ميان ثروت مندان و صاحبان قدرت و شوكت باشند. به راستى آيا مى توان انسان هايى را كه تنها گناهشان، نداشتن مال و قدرت ظاهرى است، از ورود به چنين مجالسى منع كرد؟ آيا اين بزرگ ترين توهين به مقام انسانيت نيست؟ حضرت ختمى مرتبت مى فرمايد:
بِئْسَ الطَّعامُ طعامُ العُرْسِ يَطْعَمُهُ الأَغْنِياءُ وَ يُمْنَعُهُ الْمَساكينُ.(171)
چه بد است خوراك عروسى كه ثروت مندان از آن بخورند و فقيران محروم بمانند.
- پىنوشتها -
(171) - نهج الفصاحة، ش 1080.
ضيافت مقبول
- بازدید: 764