از انس بن مالك نقل شده : (( پيامبر صلى الله عليه و آله نه بسيار بلند قد بود و نه كوتاه ؛ چهره اش نه بسيار سفيد بود و نه گندمگون . موهايش نه بسيار پرپيچ و خم بود و نه فروهشته . خداوند او را در سن چهل سالگى به رسالت مبعوث فرمود. ده سال در مكه و ده سال در مدينه اقامت گزيد و خداوند او را در سن 60 سالگى - و در هنگامى كه در سر و روى آن حضرت بيش از بيست موى سفيد نبود - به سراى باقى برد. ))
عمر مبارك پيامبر صلى الله عليه و آله در سال رحلت 63 سال بود. (راوى عدد را به تقريب گفته است .)
براء بن عازب گويد: هرگز مردى را با گيسوان بلند و در جامه اى گلگون ، زيباتر از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نديدم . آن حضرت موى بلندى داشت كه تا دوشهايش مى رسيد. سينه اى فراخ و قدى ميانه داشت و اندامش نه چندان كوتاه بود و نه بسيار بلند.
از مولا اميرالمؤمنين عليه السلام نقل است كه فرمود: (( پيامبر صلى الله عليه و آله نه دراز قامت و نه كوتاه بود. كف دستها و پاهايش كوچك نبود. بزرگ سر و درشت استخوان بود و يك رشته موى باريك از سينه تا ناف حضرتش روييده بود. آنگاه كه راه مى رفت متمايل به جلو بود ؛ گويا از بلندى به زير مى آمد. نه پيش از او و نه بعد از آن حضرت همانند او را نديدم . ))
(و نيز) از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل است كه در توصيف پيامبر صلى الله عليه و آله مى فرمود: (( پيامبر خدا صلى الله عليه و آله قدى نه بسيار بلند و نه بسيار كوتاه داشت ؛ بلكه ميانه بالا بود. موهايش نه پرپيچ و خم و نه كاملا فروهشته بود ؛ كمى تاب داشت . بدنش چاق و پرگوشت نبود. چهره اش گردى خاصى داشت . رويش گندمگون و چشمانش مشكى و مژگانش بلند و كشيده بود. شانه اش فراخ و بدنش صاف و خالى از مو و نيكو بود ؛ فقط يك رشته باريك مو از سينه تا ناف او رسته بود. كف دستها و پاهايى قطور و مردانه داشت .
با قوت و نيرو راه مى رفت ؛ گويى از بلندى به زير مى آيد. هر گاه به نقطه اى توجه مى كرد با تمام بدن بدان سو رو مى نمود. بين دو كتفش مهر نبوت وجود داشت كه او خاتم پيامبران بود.
بخشنده ترين ، راستگوترين ، ملايمترين و خوش برخوردترين مردم بود. در نگاه اول ، هر كه او را مى ديد ، هيبت آن حضرت او را فرا مى گرفت و چون با او معاشرت مى كرد دوستدارش مى شد. توصيفگر او مى گويد: همچون او ، نه پيش از او و نه بعد از آن حضرت ، نديدم . ))
جابر بن سمره گويد: در شبى مهتابى پيامبر صلى الله عليه و آله را در لباسى گلرنگ ديدم ، پياپى به چهره او و قرص ماه مى نگريستم ؛ به يقين چهره او نزد من از ماه زيباتر مى نمود.
روايت شده كه آن حضرت سايه نداشت و هر گاه در مقابل خورشيد يا چراغى مى ايستاد ، فروغ او بر نور آنها غلبه مى نمود.
مردى از براء بن عازب پرسيد: آيا چهره پيامبر صلى الله عليه و آله چون شمشير درخشندگى داشت ؟ گفت : نه چون آن ، كه همانند قرص ماه مى درخشيد.
مؤلف گويد: كعب بن زهير در قصيده : (( بانت سعاد... )) ، به اين تشبيه اشاره كرده گويد:
ان الرسول لسيف يستضاء به         مهند من سيوف الله مسلول
پيامبر شمشيرى است از شمشيرهاى آخته الاهى كه (مردمان) از آن فروغ و روشنايى مى يابند.
پيامبر صلى الله عليه و آله به او فرمود: (( بگو:
ان الرسول لنور يستضاء به
پيامبر نورى است كه از آن نور و روشنايى مى گيرند. ))
از ابن عباس نقل است كه : دندانهاى پيشين آن حضرت از هم جدا و گشاده بود ؛ چون تكلم مى فرمود ، گفتى نور از بين آنها تلاءلؤمى كرد.

نوشتن دیدگاه