125 «قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِى أَعْمى وَ قَدْ كُنْتُ بَصِيراً»
 
ترجمه  :
125. گفت: پروردگار من، براى چه مرا محشور كردى كور و حال آنكه بودم در دنيا بينا و بصير؟
 
تفسير :
[كوردلى در دنيا باعث كور محشور شدن خواهد شد]
توضيح :
اين كفار و مشركين و فسّاق و فجّار تصور مى‌كنند كه در دنيا صاحبان عقل و شعورند همه چيز را ادراك مى‌كنند و مى‌فهمند و علم دارند، بلكه انبيا و مومنين را جاهل مى‌پندارند و مى‌گويند: اين‌ها موهوم پرستند. آدم عاقل نمى‌رود گوشه مسجد نماز بخواند يا گوشه مدرسه ضَرَبَ يَضْرِب بگويد. بايد كار كرد، صنعت پيدا كرد، ترقى و تعالى نمود، نمى‌بينيد اروپا، امريكا، ممالك خارجى چه صنايع غريبه احداث كردند؟ طيّاره، تلفن و ساير صنايع و چه دولتى تحصيل كردند؟ اين علماى ما، ما را از كليه اين فوايد محروم كردند و به بدبختى انداختند، از اين جهت نزديك علما نمى‌روند، نه امور اعتقاديه، و نه مسائل دينيّه از آن‌ها اخذ مى‌كنند، و نه به واجبات الهيّه عمل مى‌كنند، و نه از هيچ گونه فحشايى اجتناب مى‌كنند. لكن غافل از اينكه غرق دنيا شدن جز زحمت و گرفتارى و پس از مردن جز وبال و عذاب چيز ديگرى ندارد، لذا مى‌گويد: (قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِى أَعْمى وَ قَدْ كُنْتُ بَصِيراً) و نمى‌داند كه كورِ باطن بوده و اين راه‌هايى كه رفته همه طُرُق شيطانى بوده كوركورانه رفته. از اميرالمومنين (علیه السلام) پرسيدند : عقل چيست؟ فرمود:
«اَلعَقلُ ما عُبِدَ بِهِ الرَّحمنُ وَ اْكتُسِبَ بِهِ الجِنانُ» (1) .

_______________________________________________________

  1.  عقل آن است كه خداوند به سبب آن پرستيده شده و بهشت نيز به دست آمده است .المحاسن : ج1، ص310، ح613؛ كافى: ج1، ص11، ح3؛ معانى الأخبار: ص240، ح1 وبحار الأنوار: ج1، ب4، ص116، ح8. در تمام منابع از امام صادق  7 روايت شده است.

نوشتن دیدگاه