129 «وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَكانَ لِزاماً وَ أَجَلٌ مُسَمّىً»
 
ترجمه  :
129. و اگر نبود كلمه‌اى از پروردگار تو در تأخير عذاب، هرآينه نزول عذاب بر آن‌ها لازم و حتم بود و اگر نبود اجل و مدّتى كه خدا بر آن‌ها معيّن فرموده به مجرّد طغيان آن‌ها عذاب نازل مى‌شد (1) .
 
 
تفسير :
[حكمتِ عذاب ننمودن امت اسلام مانند امت‌هاى گذشته]
(وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ)، خداوند وعده فرمود پيغمبر خود را كه آن نحوه كه عذاب بر اُمم سابقه نازل مى‌شد و به كلّى از بين مى‌رفتند بر اين امّت نازل نفرمايد. لذا اين امّت را «امت مرحومه» نام نهادند و سرّ آن اين است كه دين مقدس اسلام آخرين اديان عالم است و بايد تا دامنه قيامت باقى باشد و روز به روز عَلَمِ اسلام بلندتر مى‌گردد. لكن عذاب آن‌ها را خداوند مقرر فرمود از حين موت و سختى جان دادن و گودال قبر و برزخ و حشر در قيامت و عذاب جهنم، لذا مى‌فرمايد: (وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ) اگر اين حكمت و مصلحت نبود و اين وعده الهى (لَكانَ لِزاماً) البتّه بر اين‌ها هم عذاب‌ها نازل مى‌شد، و لازم مى‌شد، بلكه عذاب آن‌ها به مراتب سخت‌تر بود از عذاب‌هاى اُمَم سابقه، زيرا آن‌ها بعض انواع معاصى را داشتند و اين امّت به تمام انواع معاصى از كفر و شرك و ضلالت و ظلم و فسق و فجور مبتلا هستند. نظر كنيد از صدر اسلام خلفاى جور و بنى اميّه و بنى العباس و هكذا تا دوره حاضر اين‌هايى كه اسم خود را شيعه گذاردند، چه مى‌كنند و چه كردند.
(وَ أَجَلٌ مُسَمّىً) مدتى كه بر هر فرد و جامعه مقرر فرموده، شخصاً و نوعاً از بلاهاى دنيوى و اخروى. ـ أعاذنا الله منها ـ مثلِ تسلّط ظالم، قحطى، گرانى، امراض مستحدثه، كوتاهى عمر، پريشانى حال و نحو اين‌ها.

_____________________________________________________

  1.  ترجمه ديگر : و اگر سخنى از پروردگارت پيشى نگرفته و موعدى مقرر نشده بود، قطعاً]عذاب آن‌ها[ لازم مى‌آمد.

نوشتن دیدگاه